D-Day. Jak Hitler zareagował na wieść, że rozpoczęło się lądowanie w Normandii

4 czerwca 1944 r. minister propagandy III Rzeszy dr Joseph Goebbels wrócił z krótkiego urlopu w Obersalzbergu, żeby wygłosić przemówienie do 50 tys. mieszkańców Norymbergi, zgromadzonych na Adolf Hitler Platz.

W scenerii, która niczym nie przypominała już Norymbergi z czasów wielkich przedwojennych parteitagów, wśród częściowo zbombardowanych budynków, Goebbels grzmiał, jakby nie dostrzegał ruin: „Jeśli chodzi o te żydowskie sztuczki i usiłowania zastraszenia nas, mamy na to tylko jedną odpowiedź: jesteśmy gotowi!”.

Czytaj więcej

Historia

Polskie skrzydła na niebie podczas D-Day

Polscy lotnicy służący w RAF są pamiętani głównie za bohaterstwo w czasie bitwy o Anglię. Zapomin...

Słowa te odnosiły się do narastającej wśród Niemców psychozy oczekiwania na zbliżającą się inwazję aliantów zachodnich. Wydarzenia, które rozegrały się dwa dni później na plażach Normandii, dowiodły, że Goebbels się mylił. Na szczęście nie byli gotowi!

Wkroczenie wojsk alianckich do Rzymu

Tego samego dnia wieczorem minister pojechał do zamku hrabianki Faber-Castell, której wieczorem akompaniował na fortepianie, gdy śpiewała jego ulubione piosenki filmowe. Kiedy wrócił do swojego pociągu, jego adiutant, porucznik von Oven, wręczył mu niepokojące depesze. Tego dnia wojska sprzymierzonych wkroczyły do Rzymu.

Przeczytawszy informację, że mieszkańcy Wiecznego Miasta witali aliantów, machając czerwonymi sztandarami i śpiewając komunistyczną pieśń „Avanti o popolo, alla riscossa!” (Naprzód, ludu, ku wyzwoleniu!), ze wściekłością wycedził: „tak, tak, naprzód, chrześcijańscy żołnierze”. Po czym dodał: „Po co nam ten cały Rzym i jego dwa miliony gęb do wykarmienia”.

Uwagę bardziej zaprzątała mu sprawa inwazji od zachodu, której wszyscy spodziewali się lada moment. W otoczeniu Hitlera trwały nieustanne dyskusje, w jakim miejscu wylądują alianci. Prowadzono je tak, jakby były to rozmowy o wyścigach konnych czy wyniku walki pięściarskiej. Feldmarszałek Erwin Rommel twierdził, że przeciwnik wybierze na miejsce desantu obszar między Dieppe a ujściem Sommy. Hitler stawiał na okolice Caen. I to on w ostateczności miał rację.

Lądowanie w Normandii, 6 czerwca 1944 r.

Foto: Robert F. Sargent, United States Coast Guard, domena publiczna, via Wikimedia Commons

5 czerwca Goebbels wreszcie przyjechał do Berghofu, gdzie zamierzał spędzić kilka długich dni czerwcowych, ciesząc się piękną aurą. Minister zwrócił uwagę, że przebywający tam dygnitarze cały dzień plotkują jedynie o potencjalnej alianckiej inwazji. Hitler zaś obojętny na wieści o „upadku” Rzymu roztaczał przed nimi wizję wielkiej ofensywy nową cudowną bronią. Obiecywał, że wkrótce 300 rakiet V1 oraz nowszej ich wersji V2, o której istnieniu Goebbels wcześniej nie wiedział, wkrótce zetrze Londyn z powierzchni ziemi. Pod wieczór Goebbels był przekonany, że do inwazji w ogóle nie dojdzie. „Sprzymierzeni chyba przegapili okazję” – oświadczył swoim współpracownikom.

Czytaj więcej

Historia

Jak podpalono Niemcy

Choć brytyjskie bombardowania były tylko jedną z przyczyn, które doprowadziły do klęski III Rzesz...