Mimo że są miejsca na świecie, gdzie jest uznawany za bohatera narodowego, w Polsce jest pamiętany jedynie jako starszy brat Józefa Piłsudskiego. Nie tylko w naszym kraju nazwisko Piłsudski cieszy się wysokim szacunkiem i estymą. Budzi respekt także na rosyjskim Dalekim Wschodzie i w Japonii, chociaż nie wiąże się z osobą polskiego Marszałka. Swoją rewerencję zawdzięcza wybitnemu polskiemu etnografowi Bronisławowi Piłsudskiemu, który dla mieszkańców Sachalina i japońskiej wyspy Hokkaido jest bohaterem narodowym.
Niezwykle barwna historia życia Bronisława Piłsudskiego nie doczekała się dotychczas żadnej przyzwoicie wykonanej książkowej biografii. A szkoda, ponieważ starszy brat marszałka Józefa Piłsudskiego jest postacią, z której Polacy powinni być szczególnie dumni.
Bronisław Piotr Piłsudski urodził się 21 października 1866 r. w należącym do jego matki, Marii Piłsudskiej z Billewiczów, żmudzkim dworze Zułów. Dom Marii i Józefa Wincentego Piłsudskich był położony na skraju malowniczej wsi Zułowo. Należała ona administracyjnie do okręgu wileńskiego i stanowiła część majątku, który niegdyś posiadał książęcy ród Gierdoyciów. Bronisław Piłsudski spędził w dworze Zułów siedem pierwszych lat swojego życia. W 1874 r. dom całkowicie spłonął, ogień strawił także wszystkie zabudowania należące do rodzinnego majątku Piłsudskich. Rodzina musiała przenieść się do Wilna. W czasie nauki w wileńskim gimnazjum Bronisław był jednym z założycieli kółka samokształceniowego Spójni", którego zadaniem było odkłamywanie historii Polski cenzurowanej przez władze edukacyjne. Spotkania patriotycznie nastawionej młodzieży wywołały niepokój władz. Do Spójni przeniknęli konfidenci tajnej carskiej policji – ochrany. Władze zakazały działalności kółka Spójnia i nałożyły surowe kary finansowe na jego założycieli.
W 1886 r. Bronisław Piłsudski rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Petersburgu. Założony w 1724 r. przez Piotra Wielkiego Petersburski Uniwersytet Państwowy był w drugiej połowie XIX w. jedną z najbardziej prestiżowych uczelni świata i bez wątpienia najlepszą szkołą wyższą Rosji. Do dzisiaj absolwenci wydziału prawa tej uczelni stanowią elitę społeczeństwa rosyjskiego. Na Uniwersytecie Petersburskim studiowało także wielu Polaków. W większości byli to polscy patrioci, którzy mimo pozorów zachowania lojalności wobec władzy carskiej stworzyli tajne stowarzyszenia studenckie pomagające kształtować, wychowywać i edukować polską młodzież w duchu niepodległościowym. W drugiej połowie XIX w. powstały dwa polskie kluby studenckie w Sankt Petersburgu: Klub Nietoperza oraz Lechitia. W maju 1908 r. obie organizacje się zjednoczyły, tworząc istniejącą do dzisiaj korporację akademicką Sarmatia.
Być może do podobnej polskiej organizacji patriotycznej wstąpił zaraz po przyjeździe do Sankt Petersburga także Bronisław Piłsudski. Pewne jest natomiast, że na studiach poznał Aleksandra Uljanowa (starszego brata Włodzimierza Lenina!), który namówił go do działalności w tajnym stowarzyszeniu Wola Ludu (Narodnaja Wola) – wrogiej caratowi, silnie lewicującej organizacji rewolucjonistów rosyjskich. Już rok później Bronisław został aresztowany i oskarżony o przygotowywanie zamachu na życie cara Aleksandra III. Proces nie trwał długo. Polski student wraz z innymi spiskowcami został skazany na karę śmierci, która kosztem bardzo wysokich kar pieniężnych została zamieniona na 15 lat ciężkich prac i zsyłkę na wyspę Sachalin. Żeby opłacić wszystkie kary, Piłsudscy musieli sprzedać cały swój majątek rodowy, w tym wspomniany folwark Zułów we wsi Zułowo. 8 marca 1887 r. rozpoczęła się długoletnia odyseja Bronisława Piłsudskiego. Na pokładzie statku ,,Niżny Nowgorod" płynął w kierunku wyspy Sachalin.