Filmowi twórcy ukazali Ragnara Lodbroka niemal jak superbohatera. Serialowy król ma podgoloną czuprynę zakończoną opadającym na kark i grubo splecionym warkoczem. Na okolonej brodą twarzy, wysmaganej wiatrem i morską wodą, zwraca uwagę dwoje przenikliwych jasnoniebieskich oczu, które pozornie są wesołe, bo jednocześnie czai się w nich drapieżna ciekawość i okrucieństwo. Australisjki aktor Trevis Fimmel, który wcielił się w rolę Ragnara, znakomicie oddaje swoją grą charakter wielkiego władcy. Z nielicznych zachowanych opisów, które powstały długo po śmierci króla, Ragnar jawi się jako człowiek inteligentny, rodzinny, ale też porywczy i okrutny. Swój staronordycki przydomek Lodbrók, co tłumaczy się jako Włochate Portki, zawdzięczał futrzanym spodniom wykonanym z niewyprawionej koziej skóry.
Twórcy serialu przyłożyli się do odtworzenia scenografii wikińskich osad z IX w. Zachwyca także praca kostiumologów, chociaż większość zachowanych wizerunków Ragnara Lodbroka, powstałych zresztą długo po jego śmierci, ukazuje go nieco inaczej niż na filmie. Znajdująca się w duńskim zamku Frederiksborg płaskorzeźba ukazująca duńskiego króla jest utrzymana wyraźnie w stylistyce rzymskiej. Władca ma młodzieńczą, ogoloną twarz i nosi hełm stylizowany na wzór grecki niczym Aleksander Wielki. Ma w sobie coś z antycznych herosów. I trudno się dziwić, skoro sam się uważał za syna Odyna.
Gwałciciel, zabijaka i wizjoner
Wielu historyków uważa, że na legendę tego człowieka złożyły się życiorysy i osiągnięcia wielu historycznych królów skandynawskich, w tym głównie Horika I, Reginfrida czy Rongvalda, zwanego także Ragnallem. Ten ostatni najechał w X w. i pokonał królestwo Northumbrii, a także podbił wyspę Man. W szeregu kandydatów do pierwowzoru legendarnego Ragnara stoi także Reginherus, wikiński wojownik w służbie króla Horika, który w połowie IX w. zaatakował Paryż. Dla wczesnośredniowiecznej Francji i Anglii eskapady ludów północy były prawdziwą plagą i dopustem bożym. Widok pojawiających się na horyzoncie langskipów, czyli świetnie przystosowanych do żeglug morskich łodzi wikingów, budził przerażenie. Przy długich wiosłach sneków, szejków i drakarów siedzieli potężnie zbudowani brodaci mężczyźni, a także ich kobiety.
Wikińskie wojowniczki swoim okrucieństwem i kunsztem wojennym niczym nie ustępowały bowiem mężczyznom. Dlatego w podaniach o Ragnarze Lodbroku u jego boku pojawiają się trzy niezłomne kobiety: łuczniczka Lagertha, Thora Borgarhjört oraz Aslaug. Z tej trójki postacią historyczną była prawdopodobnie jedynie Thora Borgarhjört, córka legendarnego jarla Gotlandii Herraudrego. Legenda o Ragnarze czyni ją drugą żoną po łuczniczce Lagercie. Z kolei nieustraszona Lagertha, tak znakomicie zagrana w serialu przez zmysłową aktorkę pochodzenia ukraińskiego Katheryn Vinnick, należała prawdpodobnie do norweskiej rodziny królewskiej. Jej imię zostało zlatynizowane od norweskiego imienia Hla?ger?r. Historia Lagerthy pojawia się na stronach dziewiątej księgi duńskich kronik „Gesta Danorum". Po najeździe na Norwegię szwedzkiego króla Fro księżniczka Hla?ger?r trafiła do burdelu. W pewnym momencie z rozkazu Fro nakazano jej wdziać męski strój i stanąć do walki z wojskami norweskiego króla Siwarda u boku Ragnara Lodbroka. Zachwycony walecznością dzielnej amazonki duński król zakochał się w niej bez przytomności.
Spisana przez Saxo Gramatyka kronika „Gesta Danorum", której tytuł łaciński można przetłumaczyć jako ,,Dzieła Duńczyków" powstała między 1185 a 1222 r. z polecenia Absalona – wielkiego duńkiego męża stanu, biskupa Lund i założyciela najstarszej duńskiej szkoły – Akademii w Soro. Swoim stylem, zręcznie mieszającym fakty historyczne, podania ludowe i legendy, „Gesta Danorum" przypomina kronikę Wincentego Kadłubka. Księgi od I do IX niezwykle barwnie opowiadają staronordyckie dzieje, w tym także życie Ragnara Włochate Portki. Przekazy „Gesta Danorum" potwierdzają także skandynawskie sagi: „Opowieść o synu Ragnara" oraz „Opowieść o Ragnarze Lodbroku". Dzieje i czyny Ragnara Lodbroka i jego synów przywoływane są w pochodzącym z wysp Orkadów poemacie „Hattalykill". O duńskim władcy wspomina także anglosaksońska kronika, która podkreśla, że był on ojcem licznego potomstwa, z którego największą sławą okryło się trzech synów: Halfdan, Ivar Bez Kości i Hubba Ragnarssonowie.
