Owe róże (czerwona Lancasterów, biała Yorków i czerwono-biała Tudorów) były właściwymi tylko angielskiej heraldyce tzw. godłami heraldycznymi (ang. badges), nie zaś herbami w rozumieniu kontynentalnym. Znaki te były i są skrótem heraldycznym, swoistym logo, pozwalającym na identyfikację osoby bądź rodziny. Takim godłem mogły być elementy zaczerpnięte z właściwego herbu, ale też niezwiązane z nim. Członkowie dynastii Plantagenetów posługiwali się także innymi godłami. Beaufortowie, boczna gałąź Lancasterów, jako godła używali brony bramnej (portcullis), a osobistym godłem Ryszarda III był biały (srebrny) dzik. Książęta Walii do dziś jako godła heraldycznego używają trzech strusich piór przeplecionych przez koronę. Znaki takie funkcjonują samoistnie, bez tarczy herbowej i innych właściwych herbowi elementów. Dziś, inaczej niż w średniowieczu, używanie godeł heraldycznych zostało sformalizowane i podlega kontroli brytyjskiej heroldii.