Podobno przeżył tu burzliwy romans, a także zbulwersował ortodoksyjną społeczność żydowską, jeżdżąc w szabas na koniu wokół bóżnicy. Parę lat później, nieco już ustatkowany, potraktował Kazimierz jako inspirację, tworząc powieść „Miasteczko”, a uczuciowy stosunek do tego miejsca zawarł w często potem cytowanych w różnym kontekście słowach: „W Kazimierzu Wisła mówiła do mnie po żydowsku”.
W 1938 r. Asz osiadł w Stanach Zjednoczonych, gdzie ukazała się większość jego późniejszych utworów.
Najwięcej zamieszania uczynił pisarz trylogią dotyczącą początków chrześcijaństwa: „Mąż z Nazaretu” (ukazała się w 1939 w wersji angielskiej, a w 1943 w jidysz), „Apostoł” (1943) oraz „Maria” (1949) – te dwie ostatnie ukazały się w tylko w wersji angielskiej, nie w jidysz. Bardzo pozytywnie przyjęte przez prasę anglojęzyczną, spotkały się z ostrą krytyką prasy żydowskiej, do tego stopnia, że najbardziej znany dziennik w jidysz, nowojorski „Forwerts”, do którego wcześniej Asz dużo pisał, zerwał z nim współpracę, zarzucając mu nakłanianie Żydów do przejścia na chrześcijaństwo. Asz odpierał podobne ataki, twierdząc, że przede wszystkim kierują nim własne artystyczne aspiracje i że dla twórczych celów wolno mu zapuszczać się na tereny omijane dotąd przez innych pisarzy żydowskich.
Niezwykle płodny Szalom Asz ma w swoim dorobku jeszcze wiele innych powieści, m.in. „Przed potopem” (1929 – 1931, po polsku wydanej jako „Potop. Trylogia”), trylogię o trzech miastach – Petersburgu, Warszawie i Moskwie, dramatów i opowiadań.
Ostatnie lata życia spędził pod Tel Awiwem, a zmarł w Londynie w 1957 r.
