W 1973 r. egipska armia sforsowała go i zaatakowała silnie ufortyfikowaną izraelską linię obronną Bar Leva, rozpoczynając kolejną wojnę arabsko-izraelską, zwaną wojną Jom Kippur. Pokonanie silnie bronionej przeszkody wodnej na szerokim froncie (dodatkowy problem stanowił wysoki piaszczysty nasyp uniemożliwiający poruszanie się ciężkiego sprzętu) stanowiło dla mało nowoczesnej i absolutnie niedoświadczonej w tego typu operacjach armii egipskiej olbrzymie wyzwanie. Dlatego też przygotowania do niej trwały wiele miesięcy, a żołnierzy szkolono m.in. na jednej z odnóg kanału znajdującej się po egipskiej stronie, dzięki czemu uzyskano niemal idealne odzwierciedlenie przyszłego pola walki.
Sformowano także specjalną jednostkę – 130. Brygadę Desantową, która gotowość bojową osiągnęła w sierpniu 1972 r. Liczyła 1000 ludzi zgrupowanych w dwóch batalionach, mających na wyposażeniu radzieckie czołgi pływające PT-76 oraz gąsienicowe transportery opancerzone BTR-50PK, także pływające, których Egipt zamówił w latach 60. przeszło 500. Brygada przeznaczona została do sforsowania Wielkiego Jeziora Gorzkiego i przeszła niezwykle intensywny trening, wykonując m.in. dalekie i wielogodzinne rajdy morskie. Podczas ataku 6 października 1973 r. brygada bardzo sprawnie sforsowała kanał i jezioro, próbując dotrzeć do punktów opanowanych uprzednio przez desanty śmigłowcowe. Została jednakże całkowicie rozbita przez kontratakujące izraelskie czołgi.
