Risorgimento – Italia odrodzona

Zawsze powtarzam, że włoskiego faszyzmu i ruchów jemu pokrewnych w XX-wiecznej Europie nie można analizować jedynie przez pryzmat osobowości dyktatorów. Te ideologie kształtowały się od czasu, kiedy ludność Europy zaczęła myśleć w kategoriach narodowych. W przypadku Italii ma to szczególne znaczenie.

Publikacja: 26.10.2023 21:00

24 października 1922 r.: przywódcy Partii Faszystowskiej gromadzą się w Neapolu, aby przygotować się

24 października 1922 r.: przywódcy Partii Faszystowskiej gromadzą się w Neapolu, aby przygotować się do marszu na Rzym. Od lewej idą: Italo Balbo, Benito Mussolini, Cesare Maria de Vecchi i Michele Bianchi

Foto: autor nieznany/wikimedia commons

Nawet w czasach rzymskich ludy zamieszkujące Półwysep Apeniński nie były jednolite etnicznie i językowo. Długo przed powstaniem Imperium Rzymskiego półwysep zamieszkiwało aż dziewięć grup etnicznych: Ligurowie, Wenetowie, Etruskowie, Picenowie, Umbrowie, Latynowie, Oskowie, Messapiowie i napływowi Grecy. Wszystkie te plemiona posługiwały się zupełnie innymi językami. Stworzyły też odrębne, silnie niezależne kultury. Wśród nich z początku dominującą grupę stanowili Etruskowie zamieszkujący północną Italię. Koniec ich panowania nastąpił wraz z powstaniem kultury z Lacjum, cywilizacji stworzonej przez Latynów w regionie ujścia Tybru i Gór Albańskich. Rzymianie, potomkowie zwykłych latyńskich pasterzy, nie tyle zjednoczyli ludy Italii, ile je po prostu siłowo włączyli do swojego imperium, narzucając urzędowy język łaciński i uniwersalny kult bogów helleńskich.

Pozostało jeszcze 83% artykułu

Tylko 9 zł z Płatnościami powtarzalnymi

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.
Subskrybuj i bądź na bieżąco!
Historia
Przypadki szalonego Kambyzesa II
Materiał Promocyjny
Mieszkania na wynajem. Inwestowanie w nieruchomości dla wytrawnych
Historia
Paweł Łepkowski: Spór o naturę Jezusa
Historia
Ekshumacje w Puźnikach. Do odnalezienia drugi dół śmierci
Historia
Paweł Łepkowski: „Największy wybuch radości!”
Historia
Metro, czyli dzieje rozwoju komunikacji miejskiej Część II