Osoby dramatu

Erich Reader (1876 – 1960)

Do marynarki cesarskiej wstąpił w 1894 roku. W czasie pierwszej wojny światowej był szefem sztabu admirała Hippera. Wziął udział w bitwach pod Dogger Bank i w Skagerraku. Po kapitulacji Niemiec pozostał w marynarce. W 1925 roku został wiceadmirałem i dowódcą Reichsmarine. Był zwolennikiem odtworzenia niemieckiej floty liniowej z pominięciem ograniczeń traktatu wersalskiego, czemu dał wyraz, popierając koncepcję budowy „pancerników kieszonkowych”. W 1926 roku za pracę „Über Kreuzerkrieg” („O wojnie krążowniczej”) opisującą działania niemieckich okrętów nawodnych przeciwko komunikacji alianckiej otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Kilonii. W 1928 roku został admirałem i szefem Kierownictwa Marynarki. W 1936 roku objął nowo utworzone stanowisko głównodowodzącego (Oberbefehlshaber) Kriegsmarine. W 1939 roku, jako drugi po Tirpitzu oficer marynarki, otrzymał stopień Grossadmiral (odpowiednik naszego marszałka). Do 1943 roku dowodził niemieckimi siłami morskimi. W wyniku konfliktu z Hitlerem po przegranej bitwie na Morzu Barentsa został zwolniony i objął fasadowe stanowisko generalnego inspektora floty. W procesie norymberskim został uznany za współodpowiedzialnego za rozpętanie wojny i skazany na karę dożywotniego więzienia. Zwolniono go ze względu na zły stan zdrowia w 1955 roku.