Przodownik prasy: tajemnicze kur zniknięcie

Sierpień 1971 roku. Tropikalne upały spowodowały kłopoty z wodą. Katowicki „Wieczór” apeluje, by gospodarować nią oszczędnie. „W godzinach od 5 do 23 należy zabronić dozorcom mycia chodników. Powinny być także naprawione nieszczelne kurki i inne urządzenia, w których dochodzi do przecieków”. Tyle że przykręcić kurek muszą wszyscy.

Handlowe prognozy gazety na najbliższe miesiące brzmią optymistycznie. Ale tylko na początku artykułu. „Ziemniaków nie zabraknie. Opał dla wszystkich. Więcej podrobów z drobiu i kaszanki. Sklepy spożywcze otwarte do godziny 18. Płaszcze są, ale...”. Właśnie. W tym cholernym „ale” jest pies pogrzebany. Ziemniaków nie zabraknie, ale „rok był dla nich nie najlepszy”. Opał – tak, ale „w wypadku uspołecznionych odbiorców i instytucji będą występować pewne niedobory”. Podroby z drobiu oraz kaszanka („tak bardzo poszukiwane”) pojawią się, owszem, ale tylko w restauracjach. Płaszcze są, ale... redakcja ma obawy. Uzasadnione. „Obawiamy się, że do niesprzedanej porcji przecenionych okryć dojdzie wkrótce nowa porcja tandetnych płaszczy, jakie ostatnio pojawiły się w sprzedaży. Nadal, mimo zwiększonych dostaw, będą występować braki w pończosznictwie i skarpetach o niższych cenach, nadal będziemy szukać bawełnianych i wełnianych skarpet...”