27 – 29 lipca
– W Gdańsku środowisko skupione wokół niezależnego pisma „Bratniak”, ukazującego się od października 1977 roku, powołało Ruch Młodej Polski, który, występując w obronie praw człowieka, odwoływał się do narodowej tożsamości i podejmował „pracę nad przybliżeniem niepodległości Polski” oraz postanowił „dążyć do zmiany moralnego oblicza społeczeństwa polskiego, bronić kultury polskiej przed zniewoleniem, upadkiem, sowietyzacją”. Autorami deklaracji ideowej RMP byli: Aleksander Hall, Arkadiusz Rybicki, Jacek Bartyzel, Jan Samsonowicz, Małgorzata Bartyzel i Małgorzata Rybicka. Podpisało się pod nią 25 osób, m.in.: Mirosław i Bożena Rybiccy, Magdalena Modzelewska, Dariusz Kobzdej, Piotr Dyk, Grzegorz Grzelak, Maciej Grzywaczewski, Marek Jurek.
1 września
– Z połączenia kilku środowisk niezależnych skupionych wokół ROPCiO oraz pisma „Droga” powstała partia polityczna – Konfederacja Polski Niepodległej na czele z Leszkiem Moczulskim. Jej celem było „złączenie swych sił i działań w celu odzyskania niezawisłej państwowości polskiej, której ustrój, władzę i charakter określą swobodnie wszyscy obywatele”, jak pisano w „Akcie KPN” podpisanym przez 50 osób (m.in. Zygmunta Goławskiego, Tadeusza Jandziszaka, Macieja Pstrąga-Bielińskiego, Romualda Szeremietiewa). Ważną rolę w konsolidacji tych środowisk odegrał tekst Moczulskiego „Rewolucja bez rewolucji”, w którym przewidywał, iż w ciągu dwóch lat dojdzie do wybuchu społecznego niezadowolenia spowodowanego kryzysem komunistycznej gospodarki. KPN – pierwsza niepodległościowa partia polityczna od czasów mikołajczykowskiego PSL – chciała zatem być przygotowana na taki rozwój sytuacji.
3 – 10 października
– W Warszawie w kościele św. Krzyża odbyła się głodówka protestacyjno-solidarnościowa z udziałem przedstawicieli KSS KOR i ROPCiO przeciwko skazaniu w Pradze działaczy opozycyjnej Karty ‘77 (m.in. Vaclava Havla). 22 października bezpieka zatrzymała kilkunastu studentów z SKS próbujących zorganizować protest przed Ośrodkiem Kultury Czechosłowackiej.