Jednocześnie jest to także jubileusz trzydziestolecia powstania tej listy, której celem jest zwrócenie uwagi społeczności całego świata na konieczność ochrony obiektów o wybitnej wartości, stanowiących wspólne dobro ludzkości. Krakowskie Stare Miasto wraz z Wawelem, dzielnicą Kazimierz i Stradomiem oraz wielicka kopalnia 8 września 1978 roku zostały umieszczone wśród pierwszych dwunastu najcenniejszych obiektów, które należy zachować dla potomnych.
– To było dla Polski wyjątkowe wydarzenie. Obok Krakowa i Wieliczki na tej liście znalazł się jeszcze tylko jeden obiekt z Europy, katedra w Akwizgranie – przypomina Stanisław Dziedzic, dyrektor Wydziału Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urzędu Miasta Krakowa.
W następnych latach wpisywano na listę kolejne miejsca i obiekty. Obecnie znajduje się na niej 878 obiektów ze 145 krajów, w tym 679 reprezentujących dziedzictwo kulturowe, 174 przyrodnicze, a 25 mieszane.
Z Polski, oprócz Krakowa i Kopalni Soli w Wieliczce, na listę trafiły: obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau (1979), Puszcza Białowieska (wpis transgraniczny z Białorusią, 1979), Stare Miasto w Warszawie (1980), Stare Miasto w Zamościu (1992), średniowieczny zespół miejski w Toruniu (1997), zamek krzyżacki w Malborku (1997), Kalwaria Zebrzydowska – pielgrzymkowy zespół architektoniczno-krajobrazowy (1999), Kościoły Pokoju w Świdnicy i Jaworze (2001), drewniane kościoły Małopolski: Binarowa, Blizne, Dębno, Haczów, Lipnica Murowana i Sękowa (2003), Park Mużakowski (wpis transgraniczny z Niemcami, 2004) oraz Hala Stulecia we Wrocławiu (2006).
Z okazji jubileuszu powstania listy w Krakowie i Wieliczce od 5 do 7 września odbywać się będą spotkania i dyskusje z udziałem m.in. reprezentantów UNESCO, a także przedstawicieli miejsc również znajdujących się w tym prestiżowym wykazie dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego świata. Na krakowskim Rynku Głównym do 30 września pokazywana będzie wystawa „30 lat Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO” prezentująca 12 miejsc, które jako pierwsze zostały wpisane w 1978 roku.