Morska bomba atomowa

Takich informacji nie dały też dwie eksplozje, które przyniosły zagładę Hiroszimie i Nagasaki w sierpniu 1945 roku, japońskim miastom o niskiej i lekkiej zabudowie.

Dowództwo US Navy nalegało na przeprowadzenie serii testów pokazujących zagrożenia, jakie nowa broń stwarzała dla sił morskich. Politycy z prezydentem Trumanem na czele przychylnie przyjęli ten postulat, zamierzając uczynić z testów swoistą demonstrację siły. Przygotowania do operacji o kryptonimie „Crossroads" rozpoczęły się na przełomie 1945 i 1946 roku. Wybór padł na niewielki (powierzchnia 5,2 km kw.) atol Bikini w archipelagu Wysp Marshalla. Wiosną 1946 roku dotarł tam okręt desantowy LST 110, na który przymusowo zaokrętowano całą, liczącą 167 osób, ludność. Wyspiarzy przesiedlono najpierw na pobliską wyspę Rongerik, a następnie na Kwajalein i Kili.

Pozyskanie „obiektów eksperymentalnych" nie przysparzało problemów, ponieważ US Navy wyzbywała się po wojnie dziesiątek okrętów. Ponadto Amerykanie przeznaczyli do testów zdobyczne okręty niemieckie i japońskie, aby porównać ich odporność z własnymi. Wydzielono 67 jednostek pływających, począwszy od okrętów liniowych („Arkansas", „New York", „Nevada", „Pennsylvania" i japoński „Nagato") poprzez lotniskowce („Saratoga" i „Independence"), krążowniki („Pensacola", „Salt Lake City", niemiecki „Prinz Eugen" i  japoński „Sakawa"), niszczyciele (12), okręty podwodne (8) i desantowe, transportowce, na małych zbiornikowcach bunkrowych kończąc. Był także betonowy dok pływający – zamierzano ocenić siłę rażenia broni jądrowej na infrastrukturę bazową.

Okręty i statki zebrano w Pearl Harbor, skąd obsadzone przez załogi szkieletowe przepłynęły w rejon atolu Bikini. Były wyposażone w zapasy amunicji, materiałów pędnych. Na pokładach lotniskowców rozmieszczono samoloty, na okrętach desantowych znajdowały się różnorodny sprzęt wojskowy i zapasy. Jednostki testowe wyposażono ponadto w aparaturę pomiarową oraz rozlokowano na nich kilkaset żywych zwierząt: świń, kóz, owiec, psów, szczurów i myszy. Na atolu rozstawiono samochody ciężarowe, pojazdy pancerne, beczki z paliwem, skrzynie z amunicją i innymi zapasami.

Amerykanie zakładali przeprowadzenie trzech prób jądrowych. Celem pierwszej („Able") było określenie wpływu na okręty i jednostki pomocnicze powietrznego wybuchu jądrowego, drugiej („Baker") – wybuchu podwodnego, trzeciej („Charlie") – wybuchu  głęboko pod powierzchnią wody. Zespół przygotowujący operację osiągnął gotowość w pierwszej dekadzie maja 1946 roku. Okręty-cele rozmieszczono w promieniu 4 km od planowanego epicentrum wybuchu, w różnym położeniu względem niego. Punktem orientacyjnym dla pilotów samolotu B-29 dokonującego zrzutu bomby miał być okręt liniowy „Nevada".