Czas wielkiej próby

Zgodnie z wolą cieśli nieliczna rzymska społeczność chrześcijańska zgodziła się nazywać starego Galilejczyka mianem Petrus – opoką, na której miała być zbudowana wspólnota ludzi oczekujących ponownego nadejścia Zbawiciela.

Znamienne, że ten „tytuł" otrzymał niepiśmienny rybak, który przystąpił do grupy uczniów Joszuy stosunkowo późno. Pierwszym wybrańcem był bowiem jego starszy brat Andreas, którego my znamy pod imieniem św. Andrzeja, a wierni kościołów wschodnich z dumą nazywają Protokletosem – Pierwszym Powołanym wśród apostołów. Andreas mieszkał z Szime'onem i jego teściową w niewielkiej wiosce Nahuma nad brzegiem Jeziora Galilejskiego. Dzisiaj znamy to miejsce pod biblijną nazwą Kafarnaum. Badania archeologiczne dowodzą jednak, że Nahuma była, nawet jak na ówczesne standardy, prowincjonalną dziurą, gdzie – choć to nie pasuje do narracji tej opowieści – diabeł mówił dobranoc. Zanim Andreas stał się pierwszym towarzyszem wędrówki Joszuy, wcześniej był uczniem Jehohanana ben Zekarijahu, czyli Jana Chrzciciela. Andreas był zatem człowiekiem o głębokiej duchowości i w przeciwieństwie do swojego brata, prostego i dość porywczego rybaka, dobrze znał święte księgi judaizmu. To jednak owemu „prostemu" rybakowi przyszło pokierować najważniejszą misją w historii chrześcijaństwa.