Po meczu piwo skończyło się w całej Warszawie

Zachwycili polskich kibiców, gdyż byli profesjonalnie przygotowani: mieli małe papierowe chorągiewki ze swastyką, a do tego dali pokaz świetnie zgranego dopingu. Wrażenie na nas zrobiło zwłaszcza ich chóralne wykonanie hymnu niemieckiego. Kto wie, może to właśnie od tego momentu Polacy nauczyli się tak pięknie śpiewać swój hymn; może po prostu podpatrzyliśmy to u Niemców...

Nie było żadnych ekscesów?

Żadnych, a sam mecz przegraliśmy 2:5. Tylko że stosunki polsko-niemieckie były wtedy dość dobre. W tym czasie podejmowano różne próby organizacji wspólnych imprez sportowych, przypomnę choćby wyścig kolarski Berlin–Warszawa, który był dalekim protoplastą Wyścigu Pokoju. Największym problemem w 1934 r., ale już po zakończeniu meczu, było niespodziewane przerwanie hucznej zabawy w stołecznych knajpach. Nie były one gotowe na przyjęcie takiego tłumu, stąd po meczu we wszystkich knajpach w mieście zabrakło piwa.

Jak mecze z Niemcami wyglądały po wojnie?

Pamiętam, że do pewnych problemów doszło w czasie meczu Polska–RFN w 1971 r. Otóż, ku zdumieniu komunistycznych władz, na Stadionie Dziesięciolecia zjawiło się parę tysięcy kibiców z NRD, którzy zamiast kibicować bratniej PRL, wspierali zgniłych kapitalistów. Jakież było zdumienie SB i Stasi, gdy okazało się, że część z tych niemieckich kibiców stanowili aparatczycy z enerdowskiej partii komunistycznej SED.