Prokurator ścigał za wronę na papierowej czapce

I taką tekturową czapkę Stanisław K. umieścił na zderzaku przypadkowego samochodu zaparkowanego nieopodal jego miejsca zamieszkania. „Gdy właściciel tegoż samochodu odjechał z miejsca parkingowego, papierowa czapka odpadła ze zderzaka pojazdu na jezdnię. Została ona znaleziona przez patrol żołnierzy LWP, którzy przekazali ów przedmiot milicjantom. Ci ustalili, że czapkę wykonał Stanisław K., a następnie przymocował do przypadkowego samochodu. Wkrótce został on zatrzymany i doprowadzony do prokuratury” – opisuje śledczy.

Więzienie za wykonanie papierowej czapki

29 stycznia 1982 r. zajmujący wówczas stanowisko podprokuratora Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Zielonej Górze ppor. Jan W. wszczął śledztwo przeciwko Stanisławowi K., zarzucając mu popełnienie czynu polegającego na dokonaniu publicznego wyszydzenia Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. I podjął decyzję o tymczasowym aresztowaniu Stanisława K., uzasadniając ją popełnieniem „czynu w warunkach stanu wojennego, zawierającego w sobie szczególnie duży ładunek społecznego niebezpieczeństwa”, a przed Wojskowym Sądem Garnizonowym w Zielonej Górze domagał się wymierzenia pokrzywdzonemu kary dwóch lat pozbawienia wolności. Ostatecznie Stanisławowi K. sąd wymierzył karę jednego roku i sześciu miesięcy więzienia, którą, co zaznacza prokurator Szwiec, odbył on w całości. W chwili aresztowania miał on 26 lat, był żonaty i miał na utrzymaniu sześcioletnie dziecko. Pracował w jednym z zakładów murarskich.

Zdaniem śledczego IPN działania prokuratora Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w Zielonej Górze miały charakter bezprawny, bo w przepisach kodeksu karnego Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego nie przysługiwała ochrona prawna, która była zastrzeżona wyłącznie dla centralnych organów państwa, a takim organem WRON nie była. Dodał też, że Stanisław K. spontaniczne podjął decyzję o wykonaniu czapki z papieru w proteście wobec wprowadzenia stanu wojennego.