Na ławie oskarżonych zasiadło 16 czołowych niemieckich prawników, w tym dziewięciu pracowników Ministerstwa Sprawiedliwości III Rzeszy. Głównym oskarżonym miał być Otto Georg Thierack, przewodniczący Trybunału Ludowego, a od 1942 r. do końca wojny niemiecki minister sprawiedliwości, ale niedługo po aresztowaniu przez Amerykanów, 22 listopada 1946 r., popełnił samobójstwo w obozie dla internowanych w Eselheide koło Stukebrock. Thierack był wzorcowym przykładem mordercy zza biurka. Doprowadził do skrócenia procedur sądowych, ograniczenia zakresu obrony i zredukowania postępowania apelacyjnego w sprawach, w których zapadały wyroki śmierci. Doprowadził do tego, że od 1942 r. praktycznie nikomu nie zmniejszano wymiaru kary. Zarzuty postawione 16 oskarżonym dotyczyły jedynie ułamka popełnionych przez nich zbrodni. W ciągu 12 lat istnienia III Rzeszy niemiecki system sprawiedliwości w tempie przyspieszonym przeobrażał się w najbardziej zbrodniczą maszynę jurystyczną w historii świata.