Brakuje wszystkiego...

W maju 1947 r. rozpoczęła się bitwa o handel. Po dwóch latach wszystkie hurtownie i 38 procent sklepów detalicznych było w rękach państwa. Rząd stworzył przedsiębiorstwo Miejski Handel Detaliczny. „Prywatnym właścicielom odbierano sklepy wraz z wyposażeniem i znajdującymi się w nich towarami, bez odszkodowania. Przeważnie zamykano je na dłuższy czas, bo MHD nie miał przygotowanego personelu. Dobrze, że przekupki nadal intensywnie zwoziły produkty żywnościowe ze Stargardu, bo byśmy z głodu poumierali” – wspominał kierowca PKS ze Szczecina Marian Sękowski. Reforma rolna, a następnie tworzenie spółdzielni rolniczych spowodowały braki żywności. Przed głodem miał uchronić kraj import żywności. W 1948 roku Polska kupiła za granicą żywność za 100 mln dolarów, gdy cały import w tym roku wyniósł 400 mln dolarów. Dla porównania przed wojną wywóz produktów rolnych stanowił ok. 40 procent polskiego eksportu. Rząd wprowadził dostawy obowiązkowe. „Rolnicy bronili się przed kontyngentami, zaniedbywali uprawę roli i hodowlę zwierząt. Bili inwentarz i sami zjadali, nie dostarczając mięsa do miast. Rozpoczęły się rekwizycje jak za czasów okupacyjnych. Mięso i tłuszcze stały się towarem poszukiwanym. Cukier wydawano tylko pracującym na kartki” – wspominał Sękowski. Mimo tych problemów, w celach propagandowych, w styczniu 1949 roku zniesiono reglamentację żywności.