Festiwal Biegów ku czci Powstańców

– Było fantastycznie. Te powstańcze inscenizacje, wybuchy oraz strzały robiły wrażenie – relacjonował na swoim sportowym blogu warszawski dziennikarz i biegacz Robert Zakrzewski.

Sobotni XXII Bieg Powstania Warszawskiego był jednocześnie kolejną odsłoną Festiwalu Biegów.

5 tysięcy osób, które biegiem postanowiły uczcić 68. rocznicę powstania (chętnych było jeszcze więcej), do biegu dopingowały dźwięki syreny i pieśni powstańcze. Biegacze założyli biało-czerwone opaski ze znakiem Polski Walczącej.

Przed startem uczestnicy i liczni kibice obejrzeli teledysk z utworem „Uprising" szwedzkiej grupy Sabaton. Tekst rozpoczyna się od słów „Warszawo powstań".

Zanim spod stadionu warszawskiej Polonii biegacze ruszyli na trasę, odśpiewali „Rotę".

Miejsce startu nie było przypadkowe. To stąd w nocy z 21 na 22 sierpnia 1944 roku oddziały batalionu „Zośka" i batalionu „Czata 49" wyprowadziły przez boisko uderzenie w stronę Dworca Gdańskiego. Chodziło o uzyskanie połączenia Starego Miasta z Żoliborzem.

Natarcie się nie powiodło, a w walkach zginęło 12 powstańców. Obiekt uległ zniszczeniu, ocalała jedynie płyta stadionu.

Już po biegu na mecie powstał łańcuch pamięci, który stworzyli kibice trzymający zapalone znicze.

Zawodnicy zmierzyli się na dystansach 5 i 10 km. Na krótszym najszybsi okazali się Artur Kozłowski z Sieradza oraz Dominika Stelmach z Warszawy.

– Myślami byłem przy pamiętnej dacie 1 sierpnia 1944 roku, a także przy... Londynie. Zabrakło mi 28 sekund, abym mógł wystartować w olimpijskim maratonie – powiedział po biegu Kozłowski i zaznaczył, że za cztery lata ponownie podejmie próbę zakwalifikowania się do igrzysk (kolejna olimpiada odbędzie się w Rio de Janeiro).

Na dystansie 10 kilometrów pierwszy linię mety minął ubiegłoroczny mistrz Polski w maratonie Radosław Dudycz.