Sylwetka: Irena Anders

Generał miał moc przekonywania: „Taki bufet, takie jedzenie, taka wódka! Bardzo proszę!”. Została

Aktualizacja: 12.11.2007 17:51 Publikacja: 12.11.2007 14:51

Sylwetka: Irena Anders

Foto: Rzeczpospolita

Irena Anders (pseudonim artystyczny: Renata Bogdańska) urodziła się w 1920 roku, nie we Lwowie – jak podawane jest w wielu opracowaniach – lecz w czeskiej miejscowości Freudenthal koło Ołomuńca. Przed małżeństwami (były dwa: w Australii żyje pierwszy mąż Ireny Anders, wiekowy Gwidon Borucki, pierwszy wykonawca sławnych „Czerwonych maków na Monte Cassino”) nazywała się Iryna Jarosiewicz. Ojciec Pierwszej Damy Emigracji Polskiej – Mikołaj podkreślający, że jest Rusinem, nie Ukraińcem, był księdzem unickim, z rodziny, w której popi byli obecni od pięciu pokoleń. Matka Iryny, Polka, pochodziła z rodziny ziemiańskiej.

Do Lwowa rodzina Jarosiewiczów przeprowadziła się w 1926 roku. Po latach śpiewała, wyciskając łzy Kresowiakom: „Czy jest na świecie taka stacja kolejowa, gdzie ja bym mogła kupić bilet do Lwowa? Czy jest na świecie taki pociąg beztroski, który by zawiózł mnie na dworzec lwowski?”. Jesienią 1939 roku, gdy do Lwowa przybyli artyści – uciekinierzy z Warszawy, młoda artystka przyjęta została do zespołu Henryka Warsa, któremu spodobał się jej naturalny wdzięk i dobrze postawiony sopran koloraturowy. Następnie Bogdańską i Boruckim zaopiekował się Feliks Konarski (słynny Ref-Ren), wciągając ich do ansamblu Żeleznodorożnyj Jazz, z którym wspólnie dotarli do formującego się w ZSRR polskiego wojska. Tam Renata Bogdańska wpadła w oko dowódcy.

Już po wyjściu 2. Korpusu z „ziemi nieludzkiej”, w Bagdadzie Władysław Anders zaprosił ją na kolację z ambasadorami i dyplomatami. Wymawiała się, ale generał miał moc przekonywania: „Taki bufet, takie jedzenie, taka wódka! Bardzo proszę!”. Została.

Generał nie był stanu wolnego. Jeszcze w latach 20. zauroczona przystojnym oficerem Irena Jordan-Krakowska rzuciła dla niego swego męża. Miał z nią Anders dzieci: Hanię i Jerzego.

Skandal wybuchł we Włoszech, w 1945 roku, gdy do Ancony przez zieloną granicę dotarł najpierw Jerzy, a potem jego matka, siostra z mężem, a na dodatek generalska wnuczka, dwuletnia Ewa.Wszyscy wylądowali w Londynie, gdzie Renata Bogdańska wyszła za mąż za o 28 lat starszego Władysława Andersa w 1949 roku. Mieli ze sobą jedną córkę: Annę Marię.

Dopiero w 1956 roku Renata Bogdańska wróciła do śpiewu: wcześniej myślała, że generał był temu przeciwny. Okazało się, że nic podobnego. Dla BBC i Radia Wolna Europa nagrała blisko tysiąc (!) piosenek, na płytach zarejestrowała prawie sto. W jej dorobku filmowym pozostały dwa tytuły: „Wielka droga” w reżyserii Michała Waszyńskiego i włoski „Nieznajomy z San Marino” z tego samego 1946 roku, gdzie zagrała u boku Anny Magnani i Vittoria de Siki.

Po śmierci męża w 1970 roku poświęciła się Renata Bogdańska działalności publicznej. Zarówno w roli małżonki wielkiego Polaka, jak wdowy po nim spisywała się bezbłędnie. A we wnuku, mieszkającym w Ameryce Robercie Władysławie Łukaszu widzi „wykapanego generała”.

Historia
Paweł Łepkowski: Najsympatyczniejszy ze wszystkich świętych
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Historia
Mistrzowie narracji historycznej: Hebrajczycy
Historia
Bunt carskich strzelców
Historia
Wojna zimowa. Walka Dawida z Goliatem
Materiał Promocyjny
Do 300 zł na święta dla rodziców i dzieci od Banku Pekao
Historia
Archeologia rozboju i kontrabandy