1. Armia siłami dwóch dywizji piechoty i brygady pancernej nacierała na zachód, wychodząc 27 czerwca na przedpola Seulu. Pozostałe dwie dywizje uderzyły w centrum, gdzie okrążyły i zniszczyły w rejonie miasta Chunchon zgrupowanie sił Południa. 2. Armia zaatakowała wschodnie (nadmorskie) prowincje Korei Południowej, wysadzając kilka desantów na tyłach wycofujących się sił przeciwnika. 28 czerwca władze Republiki Korei ewakuowały się z zagrożonego Seulu do Teajon.
Agresja północnokoreańska już 25 czerwca stała się przedmiotem obrad Rady Bezpieczeństwa ONZ. W tym dniu przyjęła ona rezolucję wzywającą rząd KRLD do przerwania działań i wycofania sił zbrojnych za rubież 38 równoleżnika, a 27 czerwca rezolucję wzywającą członków ONZ do udzielenia pomocy Republice Korei. Największe znaczenie miała jednak rezolucja z 7 lipca, zgłoszona wspólnie przez Wielką Brytanię i Francję, o wysłaniu do Korei wojsk pod flagą ONZ i stworzeniu Połączonego Dowództwa, na czele którego stanąć miał oficer wyznaczony przez prezydenta USA.
W obliczu komunistycznej agresji 27 czerwca, a więc jeszcze przed zajęciem stanowiska przez ONZ, prezydent Truman upoważnił gen. MacArthura do użycia sił morskich i powietrznych w celu wsparcia wojsk Republiki Korei. Działanie sił amerykańskich ograniczać się miało do obszarów leżących na południe od 38 równoleżnika. MacArthur zignorował jednak to zastrzeżenie i już 27 czerwca amerykańskie bombowce zbombardowały mosty na rzece Han w Korei Północnej. 1 lipca, wobec sukcesów wojsk Północy, MacArthur wydał rozkaz przerzucenia do Korei regularnych amerykańskich wojsk lądowych. Zbiorcza grupa bojowa, złożona z żołnierzy przerzuconych z Japonii transportem lotniczym (tzw. Task Force Smith – batalion z 24. Dywizji Piechoty i 52. Dywizjon Artylerii) weszła do walki 5 lipca i niemal natychmiast została rozbita. Sytuacji nie zmieniło przybycie innych jednostek 24. Dywizji, która nie zdołała powstrzymać ofensywy Północy i po dwóch tygodniach działań opóźniających została rozbita pod Teajon. Dowódca dywizji gen. Dean dostał się do niewoli.
Na początku sierpnia wojska Północy wyszły na rubież rzeki Naktong, zajmując 95 proc. terytorium Półwyspu Koreańskiego zamieszkanego przez 97 proc. populacji.
Siły ONZ: 91 tys. żołnierzy Południa, 87 tys. Amerykanów, 2 tys. Brytyjczyków, utrzymywały jedynie rejon portu Pusan – tzw. przyczółek lub worek pusański.