Wstrząs, jakim była dla środowiska śmierć Pyjasa, spowodował, że tydzień później studenci zbojkotowali juwenalia (13 – 15 V) i wzięli udział w wielotysięcznym czarnym marszu. 15 maja powołano Studencki Komitet Solidarności, którego rzecznicy występowali jawnie pod swymi nazwiskami (m.in.: Liliana Batko, Józef Ruszar, Bogusław Sonik, Bronisław Wildstein, Lesław Maleszka – agent SB). Domagali się przestrzegania podstawowych praw i wolności łamanych w PRL. Rozpoczęli walkę o powołanie niezależnej organizacji studenckiej, swobodny dostęp do literatury zakazanej przez polityczną cenzurę. Rozwinęli szeroką działalność samokształceniową, organizując niezależne wykłady i seminaria, na których prezentowano wiedzę usuniętą z programów i podręczników szkolnych. Wydawali i kolportowali niezależną literaturę, występowali przeciwko kłamstwom komunistycznej ideologii. W następnych miesiącach Studenckie Komitety Solidarności powstały także w Warszawie, Gdańsku, Wrocławiu, Poznaniu i Szczecinie. Studenci wydawali swe pisma „Sygnał” i „Indeks”.
