Ksiądz bez tytułu Sprawiedliwego

Instytut Yad Vashem nie zdecydował się na uhonorowanie tytułem Sprawiedliwego ks. Ludwika Peciaka, chociaż świadectwo, że ratował Żydów złożyła kobieta, która dzięki niemu przeżyła Holocaust.

Publikacja: 15.05.2019 15:37

Ks. Ludwik Peciak

Ks. Ludwik Peciak

Foto: archiwum prywatne

Amalia Sandberg – Mesner dwa lata temu złożyła wniosek o uhonorowanie dyplomem i tytułem "Sprawiedliwego wśród Narodów Świata" ks. Ludwika Peciak. Kobieta mieszka w Kanadzie, ma 95 lat, ale wychowała się w Zaleszczykach nad Dniestrem. Dzięki dokumentom, które wydawał ksiądz przeżyła wojnę.

Jej relacja została złożona do Instytutu Yad Vashem. Adam Henderson z biura prasowego instytutu w Jerozolimie potwierdził nam, że Yad Vashem otrzymał ten akt, „ale z powodu niewystarczających dowodów Ludwik Peciak nie otrzymał tytułu Sprawiedliwego wśród Narodów Świata".

Bliscy Amali Sandberg-Mesner na jej prośbę ciągle zabiegają o to, aby został uhonorowany tym tytułem, poszukują informacji na temat jego pomocy udzielanej Żydom.

Amalia kilka miesięcy po wybuchu wojny przeniosła się z rodziną do Kołomyi. W lutym 1942 r. Niemcy zamknęli ich w getcie, stamtąd chcieli ich wywieźć do obozu koncentracyjnego. Jednak młodej Żydówce wraz z siostrą Lolą i kuzynką Jasią udało się uciec z wagonu. Skontaktowały się z przyjacielem Albinem Thielem, który już wcześniej im pomagał.

Thiel w imieniu ukrywających się Żydówek zwrócił się o pomoc do ks. Ludwika Peciaka, proboszcza z Kołomyi. Poprosił o wyrobienie dla kobiet fałszywych metryk chrztu. Duchowny przekazał mu dokumenty. Na tej podstawie Niemcy wydali im dowody tożsamości. Zamieszkały one we Lwowie, a potem w Bóbrce koło Krosna. Dzięki tym dokumentom przeżyły wojnę.

Losy proboszcza były tragiczne. 11 listopada 1942 r. ksiądz został aresztowany wraz z innymi duchownymi z tej parafii. Z więzienia w Kołomyi został przewieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku, a następnie do obozu Flossenburg.

Prałat Peciak został zarejestrowany pod numerem 1489 i osadzony w tzw. bunkrze. 16 kwietnia 1943 r. o godz. 12.05 zmarł.

Więcej czytaj w czwartek w "Rzeczpospolitej"

Historia
Paweł Łepkowski: „Największy wybuch radości!”
Historia
Metro, czyli dzieje rozwoju komunikacji miejskiej Część II
Historia
Krzysztof Kowalski: Cień mamony nad przeszłością
Historia
Wojskowi duchowni prawosławni zabici przez Sowietów w Katyniu będą świętymi
Historia
Obżarstwo, czyli gastronomiczne alleluja!
Materiał Promocyjny
Lenovo i Motorola dalej rosną na polskim rynku