Czarnoskórzy generałowie Napoleona. Kim byli?

Generał Dumas był mulatem, synem markiza Alexandre’a Antoinego Davy de la Pailleterie i afrykańskiej niewolnicy Marie-Cessette Dumas. Na świat przyszedł jako niewolnik, ale w 1776 r. ojciec zabrał go do Francji, przez co dokonał jego formalnego uwolnienia. Niewolnictwo zostało bowiem zniesione we Francji metropolitalnej już w 1315 r. Zatem każdy niewolnik, który postawił stopę na ziemi francuskiej w Europie, stawał się wolnym człowiekiem. Markiz de la Pailleterie nie tylko wykształcił syna, ale pomógł mu też wstąpić do francuskiej armii. O zdolnościach Haitańczyka świadczy, że choć w 1786 r. wstępował do armii jako 24-letni szeregowiec, to już siedem lat później dowodził 53 tysiącami żołnierzy jako naczelny generał francuskiej armii alpejskiej. Był wyjątkowo utalentowanym oficerem, który w 1794 r. brawurowo zdobył wysokoalpejskie przełęcze, co umożliwiło Francuzom rozpoczęcie tzw. drugiej kampanii włoskiej. Austriacy tak się go bali, że nadali mu przydomek Schwarzer Teufel („Czarny Diabeł”). W 1797 r. generał Dumas popisowo pokonał szwadron wojsk austriackich na moście na rzece Eisack w Clausen. Pełen podziwu Napoleon nazwał Dumasa „Horacjuszem Koklesem z Tyrolu”, porównując tym samym Haitańczyka do rzymskiego bohatera, który ocalił starożytny Rzym przed Etruskami Porsenny.