Szpiegostwo i uczestnictwo w kontrrewolucyjnej organizacji antyradzieckiej – takie zarzuty usłyszał 23 maja 1937 r. Michaił Nikołajewicz Tuchaczewski, jeden z najważniejszych oficerów armii sowieckiej. Dzień wcześniej Tuchaczewski został aresztowany, a jego proces stał się jednym z elementów przygotowanej i przeprowadzonej przez Józefa Stalina wielkiej czystki, dzięki której chciał zdusić wszelką opozycję, sterroryzować społeczeństwo i wzmocnić swoją dyktatorską władzę. Stalin nieprzypadkowo wybrał Tuchaczewskiego. 17 lat wcześniej dyktator ZSRR był jego podwładnym na froncie walki z Polską, a generał (wykształcony jeszcze w czasach carskich) kwestionował kompetencje wojskowe Stalina. Postawa Stalina (nie chciał wykonywać rozkazów Tuchaczewskiego na froncie południowym) była jedną z przyczyn powodzenia słynnej polskiej kontrofensywy znad Wieprza, zakończonej Cudem nad Wisłą.