Akt III: rządy Ryszarda III

Rodzina królowej wdowy nie chciała respektować królewskiego testamentu. Woodville’owie podjęli zabiegi o koronację młodego Edwarda V, aby postawić Gloucestera przed faktem dokonanym.

Publikacja: 20.06.2008 10:02

Akt III: rządy Ryszarda III

Foto: Archiwum „Mówią Wieki"

Red

Ten w chwili śmierci brata przebywał na północy. Ruszył w pogoń za królewskim orszakiem. Dogonił go w Northampton i po przybyciu do Londynu zamknął bratanka w Tower, a jakiś czas później uwięził tam drugiego syna Edwarda IV – Ryszarda Shrewsbury, księcia Yorku. Potem rozpoczął krwawe porachunki z Woodville’ami. Przerażona królowa wdowa wraz z córkami schroniła się w opactwie westminsterskim.

Nagłym zmianom na szczytach władzy towarzyszy zazwyczaj wynoszenie ludzi nowych, popierających nowy porządek. Podobnie było w Anglii. Odebrane Woodville’om godności Ryszard oddawał swoim stronnikom.

Zgłosił też pretensje do tronu Anglii. Przed parlamentem powołał się na to, że przed ślubem z Elżbietą Grey Edward IV był już zaręczony, co czyniło małżeństwo króla nieważnym, a dzieci z niego pochodzące bastardami. Parlament uznał racje lorda protektora i pozbawił Edwarda V tronu. Uwięzionego w Tower królewicza i jego brata widziano jeszcze w lipcu 1483 roku. Później wszelki słuch o nich zaginął...

Ryszard III, kolejny władca z domu Yorków, został koronowany 6 lipca. Wkrótce wyruszył na długi objazd kraju. Jego nieobecność w stolicy i niezadowolenie części możnych z królewskiej uzurpacji Yorka uaktywniły lancasterską opozycję. Zamieszki w południowych hrabstwach nasiliły się latem. Ponieważ przedstawiciele głównej linii rodu zginęli we wcześniejszych walkach, jako kandydata do tronu buntownicy wskazywali Henryka Tudora, drugiego hrabiego Richmond. Jego prawa do korony były wątłe, gdyż legitymował się jedynie pochodzeniem po kądzieli od nieślubnych dzieci Jana z Gandawy, protoplasty Lancasterów, ale zdaniem opozycji były wystarczające.

Tudor od lat przebywał we Francji i tam czekał na pomyślny rozwój wypadków. Rebelia nabrała rozmachu jesienią, gdy akces do niej zgłosił bliski współpracownik Ryszarda Henryk Stafford, książę Buckingham. Mimo że Ryszard obsypał go godnościami, ciągle mało było mu zaszczytów i bogactw. Nie zebrał jednak tylu zwolenników, na ilu liczył. Ze względu na złą pogodę nie udał się także organizowany przez Tudora desant z kontynentu. Gdy w drugiej połowie października Ryszard III ruszył przeciw rebeliantom, ich siły rozpierzchły się. Buckingham, ujęty przez ludzi króla, zapłacił za bunt głową.

Ryszard zażądał od księcia Bretanii Franciszka II, który udzielił gościny Tudorowi, wydania konkurenta. Wobec ociągania się nakazał atakowanie bretońskich statków. Kiedy wreszcie Bretończycy obiecali wydać Henryka, ten zbiegł na dwór króla Francji.

Wiosną 1484 roku zmarł jedyny syn króla Edward i kwestia następstwa tronu stała się otwarta. Ryszard wybrał na sukcesora bratanka, hrabiego Warwick, i mianował go namiestnikiem Irlandii. Tymczasem Tudor nie zasypiał gruszek w popiele. Próbując umocnić swoją pozycję, ogłosił gotowość zawarcia małżeństwa z córką Edwarda IV Elżbietą. By zniweczyć te plany, Ryszard przekonał królową wdowę do opuszczenia wraz z dziećmi westminsterskiego azylu. Wywołało to plotki, że Ryszard, który niedawno został wdowcem, sam planuje ślub z Elżbietą.

Tudor za wszelką cenę nie chciał do tego dopuścić i w sierpniu 1485 roku wylądował z niewielkim oddziałem francuskich najemników na walijskim wybrzeżu. Miejsce desantu wybrał nie bez kozery, ponieważ mienił się potomkiem dawnych królów Walii i liczył, że zdobędzie tam sojuszników. Stając pod walijskim sztandarem z czerwonym smokiem, zyskał spore poparcie: zebrał ok. 5 tys. zbrojnych. Ryszard ruszył przeciwko niemu na czele ośmiotysięcznego wojska. Armie spotkały się na polach pod wsią Bosworth.

Ten w chwili śmierci brata przebywał na północy. Ruszył w pogoń za królewskim orszakiem. Dogonił go w Northampton i po przybyciu do Londynu zamknął bratanka w Tower, a jakiś czas później uwięził tam drugiego syna Edwarda IV – Ryszarda Shrewsbury, księcia Yorku. Potem rozpoczął krwawe porachunki z Woodville’ami. Przerażona królowa wdowa wraz z córkami schroniła się w opactwie westminsterskim.

Nagłym zmianom na szczytach władzy towarzyszy zazwyczaj wynoszenie ludzi nowych, popierających nowy porządek. Podobnie było w Anglii. Odebrane Woodville’om godności Ryszard oddawał swoim stronnikom.

Pozostało 84% artykułu
Historia
Telefony komórkowe - techniczne arcydzieło dla każdego
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Historia
Paweł Łepkowski: Najsympatyczniejszy ze wszystkich świętych
Historia
Mistrzowie narracji historycznej: Hebrajczycy
Historia
Bunt carskich strzelców
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Historia
Wojna zimowa. Walka Dawida z Goliatem