Andrzej Sieradzki urodził się 2 kwietnia 1945 r. w Ostrowi Mazowieckiej. W 1959 r. rozpoczął naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 2 w Warszawie, jednakże ze względu na trudną sytuację materialną już w 1961 r. zmuszony został do porzucenia nauki i podjęcia pracy w FSO, początkowo jako monter samochodowy, kończąc w 1973 r. na stanowisku technologa Działu Kontroli Jakości. Wieczorami kontynuował naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej nr 32 w Warszawie, a następnie od 1964 r. w Technikum Mechanicznym przy FSO oraz Studium Nauk Społecznych przy KW PZPR, które ukończył w 1971 r. W 1983 r. uzyskał tytuł magistra Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW.
W 1963 r. został członkiem ZMS, w którym pełnił funkcje przewodniczącego zarządu zakładowego oraz wiceprzewodniczącego zarządu wydziałowego. Sukcesy odnosił także w dziedzinie pedagogiki, albowiem od wstąpienia w 1966 r. w szeregi ORMO działał w Społecznym Zespole Pedagogicznym ORMO przy KD MO Praga-Płn., gdzie prowadził sekcje wywiadów środowiskowych i korepetycji dla nieletnich. Zorganizował także w FSO pierwszą młodzieżową drużynę ORMO złożoną z członków ZMS. Jego wysiłki wychowania młodzieży w duchu socjalistycznym dostrzeżono – w 1969 r. został zgłoszony jako kandydat z terenu Warszawy do plebiscytu „Młodzieżowy bohater roku 1968”, w którym zajął zaszczytne drugie miejsce. Co więcej, uhonorowano go brązową Odznaką im. Janka Krasickiego.
Na przełomie 1969/1970 r. został członkiem PZPR.
Do służby wstąpił w lutym 1973 r. W latach 1977 –1980 przeszedł przeszkolenie zawodowe w Wyższej Szkole Oficerskiej MSW w Legionowie. Od października 1983 r. pełnił obowiązki kierownika Sekcji III Wydziału III-1 SUSW w Warszawie. W tym czasie przełożeni chwalili go za dobre rezultaty w pracy operacyjnej oraz organizację pracy zespołu. Wykazywał inwencję, samodzielność i zaangażowanie, a co najważniejsze – posiadał informacje wyprzedzające z rozpracowywanego środowiska literackiego, które pozwalały na prowadzenie ofensywnych działań polityczno-operacyjnych. Prowadził siedmiu TW (w tym do połowy 1983 r. Jana Marię Gisgesa) oraz dwóch konsultantów.
Nic dziwnego. W lutym 1987 r. por. Andrzej Sieradzki został przyjęty do warszawskiego oddziału Związku Literatów Polskich. W informacji dla przełożonych wskazywał, że jego utwory nie miały związku ze służbą.