Arcybiskup na Cmentarzu Orląt

Po latach starań abp Józef Teodorowicz, przedwojenny zwierzchnik chrześcijan obrządku ormiańskiego, znów spocznie na znanej lwowskiej nekropolii

Publikacja: 17.05.2011 20:48

Arcybiskup na Cmentarzu Orląt

Foto: ROL

Uroczystości pogrzebowe odbędą się 6 i 7 czerwca.

– To wielka chwila nie tylko dla Ormian, lecz wszystkich kresowian. Arcybiskup Teodorowicz był pochodzenia ormiańskiego, ale był też wybitnym polskim patriotą  – mówi "Rz" ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, w którego żyłach płynie ormiańska krew.

Starania o pochowanie arcybiskupa na Cmentarzu Orląt trwały kilkanaście lat. Na lwowskiej nekropoli stoi wprawdzie grób z krzyżem i tabliczką z nazwiskiem arcybiskupa, ale mogiła od kilkudziesięciu lat jest pusta. Został tam pochowany w 1938 r., lecz szczątki na początku lat 70. wychowankowie arcybiskupa potajemnie ekshumowali, obawiając się ich profanacji. Wówczas bowiem komuniści rozpoczęli likwidację cmentarza upamiętniającego walki o polskość Lwowa.

Trumna została przeniesiona do grobowca rodzinnego na cmentarzu komunalnym we Lwowie.

Po 1989 r. środowiska kresowe i ormiańskie rozpoczęły starania, by hierarcha mógł ponownie spocząć na Cmentarzu Orląt, w zwykłym grobie ziemnym – było to jego ostatnią wolą. Rozmowy z władzami Lwowa trwały kilkanaście lat. Przeciwni pochówkowi na Cmentarzu Orląt byli przedstawiciele ukraińskich nacjonalistów.

Ostatecznie w połowie maja władze Lwowa wydały zgodę. Ciało hierarchy zostało już przełożone do nowej trumny i czeka na uroczysty pogrzeb. Józef Teodorowicz zwierzchnikiem Ormian został w 1901 r. W 1905 r. zaprzyjaźnił się z papieżem Piusem X, który potępiał ruchy rewolucyjne. Związany z tym jego list apostolski "Poloniae populum" spora część Polaków odczytała jako dokument skierowany przeciw nim. Abp Teodorowicz wyjaśnił papieżowi sytuację Polaków w zaborze rosyjskim. Sprawa została wyjaśniona w specjalnej publikacji i od tego czasu Pius X bardzo cenił ormiańskiego hierarchę.

Po I wojnie światowej  abp Teodorowicz angażował się nie tylko w obronę polskości Lwowa, ale też Śląska i Wielkopolski. W latach 1919 – 1922 był posłem Narodowej Demokracji. Potem przez dwa lata zasiadał w Senacie. Zmarł 4 grudnia 1938 r. we Lwowie.

Historia
Paweł Łepkowski: Najsympatyczniejszy ze wszystkich świętych
Historia
Mistrzowie narracji historycznej: Hebrajczycy
Historia
Bunt carskich strzelców
Historia
Wojna zimowa. Walka Dawida z Goliatem
Materiał Promocyjny
Przewaga technologii sprawdza się na drodze
Historia
Archeologia rozboju i kontrabandy
Materiał Promocyjny
Transformacja w miastach wymaga współpracy samorządu z biznesem i nauką