Krwawe boje Brytyjczyków na plażach Gold, Juno i Sword

W tym samym czasie, gdy na plażach Utah i Omaha lądowały oddziały amerykańskie, w pasie działania brytyjskiej 2. Armii rozpoczęły się walki na plażach Gold, Juno i Sword.

Publikacja: 30.11.2007 11:58

Krwawe boje Brytyjczyków na plażach Gold, Juno i Sword

Foto: bridgeman art library, zl/archiwum „mówią wieki"

Na plaży Gold lądowała brytyjska 50. Dywizja Piechoty gen. D. Grahama. Wobec silnie wiejącego wiatru i wysokiej fali nie udało się spuścić na morze czołgów DD. Problemy z dotarciem do lądu miały także barki desantowe, z których wiele zostało wywróconych przez fale. Żołnierzy, którym udało się dotrzeć do plaży, przywitał ogień niemieckich dział i karabinów maszynowych. Pomimo to po krótkiej walce batalionowi z 5. Pułku East Yorkshire z 69. Brygady udało się opanować miejscowość La Riviere.

O wiele dłużej trwały walki o miejscowość Le Hamel, która została zdobyta o godz. 16 przez pododdziały pułków Hampshires i Devonshires z 231. Brygady. Działającemu na prawym skrzydle natarcia 47. Royal Marine Commando z tej samej brygady 7 czerwca udało się zająć miejscowość Port-en-Bessin i tym samym połączyć z oddziałami amerykańskimi na plaży Omaha. Pod wieczór 6 czerwca 56. i 69. Brygady dotarły do drogi Bayeux – Caen. Pod koniec pierwszego dnia inwazji na plaży Gold znalazło się 25 000 żołnierzy. Za 50. Dywizją Piechoty lądowały oddziały brytyjskiej 7. Dywizji Pancernej.

Na sąsiedniej plaży Juno lądowanie rozpoczęło się z lekkim opóźnieniem o godz. 7.35. Pierwsze do akcji weszły 7. i 8. Brygady Piechoty z kanadyjskiej 3. Dywizji Piechoty gen. R. F. Kellera. Desant oddziałów kanadyjskich był utrudniony ze względu na skaliste dno, silny prąd, wysokie fale oraz liczne miny-pułapki pozostawione w morzu przez nieprzyjaciela. Barki desantowe wiozące pierwszy rzut zostały zniesione przez wartki prąd wprost pod lufy niemieckiej artylerii i karabinów maszynowych. Wielu żołnierzy zginęło.

Kanadyjski pułk Royal Winnipeg Rifles stoczył zacięty bój o miejscowość Courseulles-sur-Mer, w której Niemcy wybudowali 26 betonowych bunkrów naszpikowanych bronią maszynową i działami. Nadbrzeżne miejscowości Bernieres-sur-Mer i Saint-Aubin-sur-Mer zostało opanowane dopiero następnego dnia przez pułki The Queen’s Own Rifles i North Shore. Znaczny sukces odniosło 48. Commando, które po całodniowej krwawej walce zajęło oddaloną o kilka kilometrów miejscowość Langrune-sur-Mer.

6 czerwca na plaży Juno wylądowało 21 400 kanadyjskich żołnierzy. W tym samym czasie na sąsiedniej plaży Sword lądowała brytyjska 3. Dywizja Piechoty gen. J. G. Rennie, której zadaniem było zajęcie w pierwszym dniu inwazji miejscowości Caen. Po bombardowaniu i przygotowaniu artyleryjskim o godz. 7.25 rozpoczął się desant 3. Dywizji. Jako pierwsze w odległości 2 km od brzegu zostały spuszczone z barek desantowych czołgi DD. Ze względu na wysoką falę tylko połowa z nich dotarła do brzegu.

O godz. 9 pułk South Lancashire rozerwał obronę niemieckiego 736. Pułku Grenadierów na wydmach, ruszył w głąb lądu i opanował miejscowość Hermaville-sur-Mer. Natomiast pułk East Yorkshire posuwający się w kierunku miejscowości Ouistreham trafił na zmasowany ogień niemieckich moździerzy i artylerii, ponosząc w pierwszych minutach walki znaczne straty.

Na lewym skrajnym skrzydle natarcia do akcji została skierowana brygada komandosów lorda Lovata, której udało połączyć się z oddziałami brytyjskiej 6. Dywizji Spadochronowej. Lądująca w drugim rzucie 185. Brygada Piechoty otrzymała zadanie przedłużenia natarcia i opanowania Caen. Na skutek powstałego na plaży Sword zatoru oraz braku zdecydowania dowództwa 3. Dywizji nieprzyjaciel zdołał podciągnąć w ten rejon 21. Dywizję Pancerną, która ruszyła do kontrnatarcia i zmusiła oddziały brytyjskie do zatrzymania się w rejonie Bieville. Walki w tym rejonie były bardzo zacięte, o czym świadczy fakt, że ze 126 czołgów 21. DPanc. pod koniec dnia zostało 70. To właśnie w rejonie plaży Sword niemieckie czołgi zdołały dotrzeć do brzegu morza w pobliżu miejscowości Luc-sur-Mer. Dotarcie do Caen zajęło Brytyjczykom prawie miesiąc.

7 czerwca marsz. Brooke w swoim dzienniku zapisał: „Inwazja opóźniła się o dzień. Nie jestem z tego powodu zadowolony. Amerykański V Korpus wydaje się, że utknął. Nie zdobyliśmy dosyć terenu i Niemcy za szybko zreorganizowali swoją obronę”.

Na plaży Gold lądowała brytyjska 50. Dywizja Piechoty gen. D. Grahama. Wobec silnie wiejącego wiatru i wysokiej fali nie udało się spuścić na morze czołgów DD. Problemy z dotarciem do lądu miały także barki desantowe, z których wiele zostało wywróconych przez fale. Żołnierzy, którym udało się dotrzeć do plaży, przywitał ogień niemieckich dział i karabinów maszynowych. Pomimo to po krótkiej walce batalionowi z 5. Pułku East Yorkshire z 69. Brygady udało się opanować miejscowość La Riviere.

Pozostało 86% artykułu
Historia
Paweł Łepkowski: Najsympatyczniejszy ze wszystkich świętych
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Historia
Mistrzowie narracji historycznej: Hebrajczycy
Historia
Bunt carskich strzelców
Historia
Wojna zimowa. Walka Dawida z Goliatem
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Historia
Archeologia rozboju i kontrabandy