Witold Pilecki: najodważniejszy z odważnych

Przypominamy tekst na temat rotmistrza Pileckiego, który ukazał się w "Rzeczpospolitej" w kwietniu 2011 roku.

Witold Pilecki urodził się 13 maja 1901 r. w Ołońcu na północy Rosji. Był przedstawicielem pokolenia żyjącego pod zaborami, którego największym dążeniem było odzyskanie przez Polskę niepodległości. Matecznikiem rodu Pileckich była ziemia lidzka. W ramach represji za udział w powstaniu styczniowym 1863 r. dziadka Witolda, Józefa Pileckiego, władze carskie skonfiskowały niemal wszystkie ziemie należące do rodziny. Pileccy zmuszeni zostali wówczas do wyjazdu w głąb Rosji. Ojciec Witolda, Julian, absolwent Instytutu Leśnego w Petersburgu, przyjął wówczas posadę leśniczego w Karelii. W 1910 r., aby zapobiec rusyfikacji dzieci, Pileccy przenieśli się do Wilna, gdzie Witold rozpoczął naukę w szkole handlowej. W 1913 r. wstąpił też do działającego w konspiracji skautingu. Wybuch wojny światowej 1914 r. zaskoczył rodzinę Pileckich na wakacjach w Druskiennikach. Nie mogąc przedostać się do Ołońca, Ludwika Pilecka wyjechała wówczas do mieszkającej w Hawryłkowie na Mohylewszczyźnie matki, gdzie dzieci kontynuowały naukę w szkołach w Orle. Tam też Witold założył pierwszy zastęp harcerski. Pomimo trwających działań wojennych życie rodziny upływało w spokoju do początku 1918 r., kiedy to podburzeni przez bolszewickich agitatorów chłopi rozpoczęli grabieże majątków ziemskich i mordowanie ich właścicieli.