Zdaniem kapituły nagrody, Hoover otrzymuje ją za: „nie dające przecenić się zasługi dla powrotu na mapę Europy Niepodległej Polski, dzieło pomocy w jej powojennej odbudowie oraz ratowanie zdrowia i życia polskich dzieci", a także za „oczywisty wpływ na formowanie systemu wartości i życiowej postawy Jana Karskiego".
Kapituła Nagrody podjęła decyzję w roku 100-lecia ustanowienia dyplomatycznych stosunków polsko-amerykańskich, "by wyraziście podkreślić zasługi Herberta Hoovera w ich budowaniu i rozwijaniu".
Przypomina, że od początku Polski niepodległej Herbert Hoover "czynem dowodził swej determinacji w tworzeniu Polski jak najsilniejszej, najbezpieczniejszej i najzasobniejszej". W planie humanitarnym zorganizował i dostarczył pomoc żywnościową i medyczną dla ponad dwóch milionów polskich dzieci. Organizował też środki na odbudowę zniszczonego wojną przemysłu, w tym doprowadził do ponownego uruchomienia produkcji włókienniczej miasta Łodzi.
W 1922 roku Rzeczypospolita Polska nadała mu honorowe obywatelstwo. W centrum Warszawy jego imieniem nazwano skwer, na którym odsłonięto pomnik Wdzięczności Ameryce wzniesiony ze składek narodu polskiego. "Ze wstydem należy stwierdzić, że ów monument został rozebrany w 1930 roku i do dziś nie został odtworzony" - dodają przedstawiciele kapituły.
Swe zaangażowanie w pomoc Polakom Herbert Hoover kontynuował także po drugiej wojnie światowej, organizując humanitarne dostawy żywności, odzieży i leków w ramach UNRRA. Stanowczo oddzielał podziw i sympatię dla narodu od faktu, że Polska znajduje się pod dominacją sowiecką, a rządzona jest przez marionetkową ekipę komunistyczną.
