W 1724 r. wydana została w Londynie książka „Dzieje rabunków i mordów popełnionych przez najsłynniejszych piratów". Jej autorem był niejaki kapitan Charles Johnson, o którym wiadomo niewiele. Amerykański językoznawca J.R. Moore uznał w 1939 r., że był to prawdopodobnie pseudonim literacki Daniela Defoe, tego samego pisarza, który w 1719 r. napisał niezapomnianą powieść podróżniczo-przygodową „Dziwne przypadki Robinsona Cruzoe". Książka Charlesa Johnsona była jednym z najbardziej wiarygodnych i wyczerpujących źródeł wiedzy o piratach. Wzbudziła ogromne zainteresowanie i rozpaliła wyobraźnię młodego pokolenia poddanych króla Jerzego I. Jeden z rozdziałów był poświęcony dobrze urodzonemu korsarzowi kapitanowi Williamowi Kiddowi, który w wyniku niefortunnego konfliktu z Kompanią Wschodnioindyjską został piratem.