Spalenie Świątyni Salomona w 587 r. przed Chrystusem przez wojska babilońskiego króla Nabuchodonozora II stało się czynnikiem spajającym jedność wyznawców Jahwe. Po powrocie z niewoli babilońskiej (536 r. p.n.e.) Izraelici zaczęli wznosić Drugą Świątynię Jerozolimską, która przez kolejne pół tysiąca lat przeobraziła się w jeden z cudów starożytnego świata.
Wielki pożar Rzymu w 64 r. trwał zaledwie pięć i pół dnia, ale zmienił stolicę imperium na kolejne pół tysiąca lat. Dziesięć z czternastu dzielnic spłonęło niemal doszczętnie. Wydawało się, że Wieczne Miasto właśnie kończy swoją historię. Jednak kataklizm okazał się asumptem do wielkiej odbudowy. Wystarczy prześledzić ewolucję Forum Romanum od Forum Cezara do Forum Trajana, aby zrozumieć, jak istotnym czynnikiem rozwoju okazał się pożar z 64 r. i następujące po nim dwie kolejne takie katastrofy w 69 r. za panowania cesarza Witeliusza i w 80 r. za Tytusa.