Ballada o Łupaszce (fragment)

A Bagnu niestraszne

żydowskie przechwałki,

bo on ma za sobą

gazrurki i pałki.

Gdy rzucił do walki

te pałki i rury,

to pierze z syjonistów

leciało i wióry.

Przed dzielnym ormowcem

sam Dajan umyka

i rzuca na pastwę

gazrurkom Ajzyka,

a Czajka zdradzona

rozpacza i łka:

„Dajana, Dajana,

Dajana maja!”

Już kraj nasz oczyszczon

z syjonistów przeklętych,

zostały w nim tylko

Moczary i Kępy.

I nocą z pomnika

spogląda wieszcz blady,

jak po tych moczarach

wciąż snują się dziady.

Czas zmienić pointą

balladę tę całą:

Choć znikli syjoniści,

lecz BAGNO zostało.

Janusz Szpotański (1929 – 2001) – poeta, krytyk literacki, tłumacz. Za satyrę polityczną „Cisi i Gęgacze” skazany został w 1967 r. na trzy lata więzienia. Później też był szykanowany przez PRL-owskie władze, ciesząc się niezmienną popularnością wśród czytelników, odręcznie czy na maszynie przepisujących egzemplarze „Carycy i zwierciadła” i „Towarzysza Szmaciaka”. W końcu lat 70. utwory te ukazały się w wydawnictwach emigracyjnych i drugoobiegowych. Dedykowaną Pawłowi Jasienicy „Balladę o Łupaszce”, której fragment publikujemy, parodię artykułów na temat spisku rewizjonistyczno-syjonistycznego ukazujących się w pomarcowej prasie polskiej, napisał Janusz Szpotański w 1968 r., w więzieniu.