Ograniczoność klasowa i nienawiść do Rosji...

(...) Apologeci J. Piłsudskiego szczególnie skrzętnie unikają wszelkich rozważań na temat rzeczywistych cech jego osobowości i sposobów oraz stylu postępowania. Z dokumentów i wspomnień zawartych w tym zbiorze wyłania się sylwetka osobowa, którą charakteryzują: egocentryzm, brutalność i bezwzględność, autokratyczny sposób rozstrzygania spraw oraz awersja do wszelkich ciał demokratycznych i kolektywnych zasad działania, wreszcie lekceważenie ludzi.

Józef Piłsudski był niewątpliwie człowiekiem czynu. Od młodych lat umiał narzucić swą wolę otoczeniu, nie znosił odmiennego zdania, był zdecydowany i bezwzględny w osiąganiu wytyczonych celów. Te cechy charakteru nieznoszącego żadnego sprzeciwu w warunkach konspiracji i walki utrwalały się coraz silniej. Później, w miarę umacniania swych pozycji w państwie na najwyższych szczeblach władzy politycznej i wojskowej, kiedy stał się dyktatorem, coraz mniej, a później w ogóle, nie liczył się ze zdaniem otoczenia i traktował je według własnych kryteriów i widzimisię. Łamał siłą charaktery, do ich unicestwienia włącznie, co tak bezwzględnie zamanifestował wobec przeciwników zamachu majowego i oponentów reżimu sanacyjnego – więźniów Antokola, Brześcia i Berezy.