W Auschwitz czują dumę i triumf

Polskim ocalonym nie towarzyszyły tak liczne delegacje, ale i oni nie wyobrażają sobie, by w rocznicę wyzwolenia nie było ich pod Pomnikiem Ofiar. Maciej Niewiadomski, który przed południem oddawał hołd ofiarom pod ścianą śmierci na dziedzińcu bloku 11, urodził się w obozie. Jego matkę wywieziono tu bowiem w transporcie z Warszawy podczas powstania. I ona jeszcze żyje – ma 91 lat. Na uroczystości jednak nie przyjeżdża.

Co innego Eva Kor, która z chęcią opowiada o swych doświadczeniach. Co czuje, kiedy wraca do miejsca, gdzie przetrwała najstraszniejsze chwile swego życia? - Dumę i poczucie triumfu – zapewnia. - Ja mogę wciąż świętować wyzwolenie, a ci, którzy chcieli mnie zabić, już nie żyją. Jest się z czego cieszyć, bo to dowód, że duch ludzki potrafi zwyciężyć nawet takie przeciwności. Miałam w sobie dość siły, by wybaczyć. Dziś myślę, że to najważniejsze – zapewnia. Kor, która po wojnie wróciła do Rumunii, a potem 10 lat spędziła w Izraelu, gdzie w armii dosłużyła się m.in. stopnia sierżanta, żałuje tylko, że Miriam nie dożyła tych obchodów. Zmarła w Izraelu w 1993 roku. Przez 40 lat siostry nie rozmawiały o eksperymentach, jakie na nich przeprowadzano. Dla Miriam było to zbyt bolesne.

Dziś Eva Kor powtarza, że to samym ofiarom nazistów potrzebne jest wybaczenie. To pozwala im żyć przyszłością. - Wybaczenie leczy rany, współczuję tym więźniom, którym nigdy się to nie udało – mówi „Rz”.

[wyimek][b][link=http://www.rp.pl/artykul/153227,425692_Przestroga_dla_calego_wolnego_swiata.html]Zobacz: "Przestroga dla całego wolnego świata"[/link][/b][/wyimek]

W swoim miasteczku utworzyła muzeum i chętnie opowiada młodzieży o strasznej wojnie. Dla niej fakt, że tylu nastoletnich Amerykanów towarzyszy jej w uroczystościach, to nadzieja, że o tym, co się wydarzyło w czasie wojny, będą także pamiętać kolejne pokolenia.