Proces górników z "Wujka" - dzień trzeci

Piątek - 5 luty 1982 r. - trzeci dzień procesu 

[b]11. Świadek Maciej Zaremba[/b] - Katowice, ul. Gallusa. Dyrektor naczelny kop. „Wujek"

Do 13 grudnia przebywałem na urlopie poza Katowicami. Do Katowic przybyłem 13 grudnia około 13.00 - 14.00 i od razu poszedłem na zakład. Na kopalni panował spokój. Po południu rozmowy z Haśnikiem i Matyką. Noc z niedzieli/poniedziałek przeszedł spokojnie. Około 7.00 rano w poniedziałek zostałem powiadomiony, że część załogi idzie na masówkę do łaźni łańcuchowej. O 7.30 rozmawiałem z górnikami, którzy prosili o przybycie pełnomocnika wojskowego. Zgodnie z życzeniem górników przybył pełnomocnik wojskowy - płk. Rynkiewicz. 

Wysłałem dyr. Kościelnego, żeby przybyli na rozmowę przedstawiciele załogi. 

Po zakończeniu rozmów przedstawiciele załogi udali  się do załogi. Wrócili jednak po 20 minutach, twierdząc, że załoga chce strajkować aż do uwolnienia Ludwiczaka. 

Z poniedziałku na wtorek dostałem odezwę ministra górnictwa. Około 19.30 we wtorek radiowęzeł został wyłączony poprzez wpuszczenie na linię radiowęzła prądu o wysokim napięciu (górnicy wcześniej ostrzegali, że unieruchomią radiowęzeł ze względu na ciągłe puszczanie komunikatów o stanie wojennym). 

We wtorek wieczorem załoga zaczęła się zbroić. Również we wtorek wieczorem przemawiał do górników płk Gębka. 

W środę o godz. 11.00 rozpoczęła się akcja. 

Przerwa - rozejm między ZOMO a górnikami nastąpił około 19.00. Zakładnik znajdujący się na wartowni zadzwonił do dyrekcji, że górnicy chcą rozmawiać. Przyszliśmy na wartownię: płk Gębka, płk Rynkiewicz i nasza dyrekcja. Warunkiem opuszczenia kopalni przez górników było wycofanie oddziałów ZOMO, zniesienie stanu wojennego itp. 

O godz. 17.00 zakończyły się rozmowy, przerwano strajk, uwolniono 3 zakładników. Po przyjściu do łaźni o 19.00 załoga zaczęła rozchodzić się do domu. 

Haśnik był w moim biurze w niedzielę 13 grudnia około 17. Mówił, że musimy coś robić, żeby uwolnić Ludwiczaka. 

Wszyscy, którzy byli na rozmowach, twierdzili, że są wydelegowani przez załogę. 

Przerwa - incydent dyr. Zaremby z funkcjonariuszem SB

Zeznania: Załoga była niezdyscyplinowana, tłum rozhisteryzowany. 

[b]12. Świadek Piotr Kościelny[/b] - Katowice, ul. Mikołowska, zastępca dyrektora naczelnego kopalni „Wujek”

W niedzielę o 2.00 lub 2.15 nad ranem zostałem powiadomiony przez dyspozytora Skowronka, że górnicy domagają się zatrzymania wydobycia kopalni. Poprosiłem, gdy załoga zbierze się na masówkę, żeby mnie poproszono. Na masówkach 13 grudnia około 7 rano przemawiał Saternus i przemawiałem ja. Masówka ta odbyła się w palarni. Około  godziny 8.00 - 9.00 odbyła się Msza św. Około 13.00-14.00 w niedzielę dyr. Zaremba dowiedział się, o wprowadzeniu stanu wojennego. O godzinie 24.00 udałem się do domu. 

Dyrektor został na nockę i spotkałem się z nim dopiero 14 grudnia na odprawie rannej o godz. 6.00. 

Po odprawie kierownicy robót poszli na szyby, żeby dopilnować czy wszyscy górnicy zjeżdżają. 

Jednak okazało się, że spora część załogi idzie na masówkę do łaźni. Po masówce przyszła do dyrektora delegacja górników. Na masówkę przyszliśmy z dyrektorem Zarembą i ogłosiliśmy komunikat  o stanie wojennym. 

W poniedziałek rano wydobyto 1000 ton węgla Popołudniowa zmiana nie zjechały w poniedziałek na dół. Z wtorku na środę przeszła spokojnie. W środę o 7.00 udałem się do domu. Przyszedłem dopiero o 17.00. 

13 grudnia po rannej masówce powstał komitet strajkowy w składzie: Saternus, Skwira, Strzelecki. 

13 grudnia przed 6.00 rano na masówce w palarni przemawiał Saternus. Opowiadał o szczegółach aresztowania Ludwiczaka. 

13 grudnia w czasie pierwszej masówki byli obecni: Saternus, Skwira i Strzelecki. Osoby  te mimo, iż prawie wszyscy po rannej Mszy św. wyszli z kopalni, pozostały na terenie kopalni. 

Zeznania: Około 16.00 w niedzielę 13 grudnia na terenie kopalni zjawił się Haśnik. Tego samego dnia dzwoniła Służba Bezpieczeństwa i prosiła przekazać, aby Haśnik, gdy się zjawi zadzwonił do nich. 

Zeznania: W czasie porannej masówki 14 grudnia postulaty w imieniu załogi wręczył mi Płatek. Postulaty te to: uwolnienie Ludwiczaka, zniesienie stanu wojennego, przestrzeganie porozumień jastrzębskich.

Na masówce obok mnie, oprócz Płatka stali również Skwira i Głuch. Zeznania: Na terenie kopalni powstał komitet strajkowy w składzie: Wielgus, Haśnik, Skwira, Rembilas. 

Rozmowy rozejmowe: 

16 grudnia 1981 r. po strzelaninie przyszedłem z dyrekcją kopalni, z wiceprezydentem Cyranem, płk. Gębką (Gąbką) i płk. Rynkiewiczem na rozmowy. Górnicy podejrzewali podstęp - zebrali się na schodach, odśpiewali hymn narodowy, potem zaczęli krzyczeć i już nie można było rozmawiać. Powstała konieczność, był ktoś przyszedł pertraktować. 

Na rozmowy przyszli: Skwira, Głuch i Wartak. Przedłożyli oni postulaty: odwołanie stanu wojennego, wypuszczenie interowanych, realizacja porozumień jastrzębskich, wycofanie oddziałów ZOMO. 

Dnia 15 grudnia Haśnik apelował do górników, by się rozeszli do domów. O 10.00 rano przyszedł do dyrekcji i powiedział, że na terenie kopalni nie ma co robić, bo jak się pokaże to go górnicy zlinczują. W związku z tym idzie do domu. 

Bezpośrednio do górników przemawiałem w poniedziałek rano. Wówczas to Skwira powiedział: „Proszę o przybycie pełnomocnika na rozmowy”. 

W poniedziałek Głuch miał do mnie pretensje, że nie jestem ze strajkującymi na terenie kopalni.