W placówce tej został zakończony remont, a od wtorku jest ona otwarta dla gości. Zorganizowana została też nowa wystawa stała. Muzeum obejmuje miejsce, w którym w czasie wojny Niemcy urządzili więzienie gestapo, po wojnie urzędowało tam NKWD, a w kolejnych latach inne służby. Pod koniec działalności miały tam areszt Wojskowe Służby Wewnętrzne.
– Cele zostały doprowadzone do stanu pierwotnego, wyglądają tak jak w czasach okupacji niemieckiej. Można obejrzeć inskrypcje więźniów pozostawione na ścianach – opisuje Barbara Oratowska, dyrektorka placówki.
Z czasu wojny są to imiona i nazwiska osadzonych i napisy w rodzaju „ginę za Polskę". Zupełnie inaczej wyglądają te z kolejnych lat. Z kolei na korytarzu znaleziono napisy w języku rosyjskim prawdopodobnie wykonane przez sowieckich strażników.
Goście mogą wejść do dziesięciu cel (w tym ciemnicy), a także poznać losy więźniów. Wyjątkową część ekspozycji stanowią pamiątki, m.in. grypsy, korespondencja, różaniec z chleba, serwetki, ale także pejcz czy radioodbiornik niemiecki, który miał zagłuszać krzyki torturowanych więźniów.
Częścią ekspozycji jest Ściana Pamięci, na której zgromadzono zdjęcia 500 więźniów politycznych, którzy zginęli zakatowani na miejscu, albo zostali zamordowani na terenie Lublina lub w obozach koncentracyjnych.
