Jak wyglądał maj '68 we Francji?

Zaczynając pisać ten artykuł, pomyślałem, że dokładnie 50 lat temu, 4 kwietnia 1968 roku, został zamordowany w Memphis (Tennessee) Martin Luther King. Przyjechał do Memphis wesprzeć strajkujących czarnych śmieciarzy. To wydarzenie, świadczące o olbrzymich napięciach rasowych występujących w Stanach Zjednoczonych, wstrząsnęło świadomością całego świata. Prasa francuska rozpisywała się na ten temat bardzo szeroko.

Tego samego roku protest przeciwko amerykańskiej polityce, a konkretnie wojnie w Wietnamie, wywołał we Francji olbrzymie wzburzenie studentów, które doprowadziło sześć tygodni później do słynnych „wydarzeń majowych 1968". Nie było wtedy dnia w prasie francuskiej bez artykułów o wojnie w Wietnamie. 22 marca policja zatrzymała kilku pokojowych manifestantów, którzy w imię solidarności z Wietnamem zaatakowali symbolicznie paryskie biura American Express. W ramach protestu przeciwko aresztowaniom studenci z Nanterre nieopodal Paryża rozpoczęli okupację głównego budynku uniwersytetu. Dzisiaj wszyscy są zgodni co do tego, że ta akcja z 22 marca była punktem zapalnym pospolitego ruszenia studentów trwającego prawie dwa miesiące. „Ruch 22 marca" w Nanterre kierowany był przez młodego niemieckiego anarchistę Daniela Cohn-Bendita (urodził się we Francji, choć jego rodzice byli Niemcami; w 2015 r. otrzymał francuskie obywatelstwo), jednego z najaktywniejszych późniejszych przywódców „maja '68". Początkowe protesty studentów i licealistów rozprzestrzeniły się powoli na inne sektory. Strajkować zaczęli także robotnicy, paraliżując całe ekonomiczne życie państwa francuskiego. Chaos ten doprowadził do olbrzymiego kryzysu politycznego, a w konsekwencji rozwiązania parlamentu i rozpisania na czerwiec wcześniejszych wyborów.