Flaga rewolucyjna z 1775 r. przedstawiała zwiniętego grzechotnika na żółtym tle z podpisem „Nie depcz mnie". Dzisiaj podobnej symboliki używają już tylko amerykańscy libertarianie, którzy zastąpili jednak grzechotnika jeżozwierzem z nastroszonymi kolcami.
Geneza flagi rewolucyjnej sięga pierwszej połowy XVIII w. Grzechotnik był gadem, który budził szczególny lęk, ale także i pewien rodzaj fetyszystycznego szacunku wśród mieszkańców pierwszych trzynastu kolonii amerykańskich. W XVIII stuleciu na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej występowały dwa gatunki z podrodziny grzechotników: żyjące w górach i nad brzegami rzek, słynące ze sporych rozmiarów (nawet do 150 cm długości) grzechotniki leśne, zwane pospolitymi, oraz jeszcze większe (do 260 cm długości), niezwykle szybkie i zwinne grzechotniki diamentowe. Nie trzeba dodawać, że oba gatunki są bardzo jadowite, a ich gruczoły jadowe wydzielają relatywnie duże ilości trucizny w porównaniu z innymi jadowitymi wężami. Pamiętniki i zapiski kronikarskie z XVIII w. wskazują, że węże te występowały niezwykle licznie wzdłuż brzegów amerykańskich rzek. Tam też najczęściej powstawały osady kolonistów. Ukąszenia tych węży zbierały co roku ponure żniwo wśród kolonistów.
