IPN: Wądołowski miał zawał

Ale historia stała się głośna, kiedy Kornatowski został komendantem głównym policji. W czerwcu 2007 r. IPN w Katowicach wszczął śledztwo dotyczące śmierci z 1986 r.

– Uważamy, że ta sprawa słusznie znalazła się w raporcie Rokity, bo rzeczywiście mogła budzić wątpliwości i dlatego się nią zajęliśmy. Jednak w wyniku prowadzonego przez nas śledztwa, po dokładnym zbadaniu, została umorzona – mówi prok. Skwara.

O tym, co działo się w gdyńskim komisariacie w 1986 r., mówili w śledztwie IPN milicjanci. Jeden z nich twierdzi, że rozmawiał z zatrzymanym tylko pięć minut, po czym wyszedł z komisariatu, drugi miał go przesłuchiwać znacznie dłużej. Potem Wądołowski został sam w zamkniętym pomieszczeniu. Jak wynika z zeznań, w pewnym momencie milicjanci usłyszeli huk, a gdy wbiegli do pokoju, Wądołowski leżał na podłodze w kałuży krwi.

Jednak zdaniem Jana Rokity Wądołowski zmarł, bo został pobity.

Oficjalnym powodem zgonu jest według dokumentacji medycznej „niewydolność lewokomorowa wskutek zmian niedokrwiennych mięśnia sercowego", czyli zawał serca, które twierdzono u 32-letniego mężczyzny.

– W śledztwie braliśmy pod uwagę nie tylko zeznania milicjantów, ale przede wszystkim to, czy znalazły one potwierdzenie w licznych opiniach sądowo-lekarskich – mówi prokurator Skwara. – Do zbrodni komunistycznej wówczas nie doszło. Tadeusz Wądołowski nie zmarł na skutek pobicia. Poza tym prokuratorzy prawidłowo wypełnili swoje obowiązki w zakresie prowadzenia postępowania karnego i sposobu gromadzenia materiału dowodowego  – zapewnia „Rz" Skwara. Dodaje też, że żadna z uprawnionych osób, która mogła złożyć zażalenie na umorzenie śledztwa, nie zrobiła tego.