W poprzednim felietonie tej serii opisałem historię powstania i rozwoju systemu UNIX. System ten był przez długi okres rozwijany (powstawały kolejne wersje) i udostępniany za darmo. Skończyło się to na wersji nr 7 udostępnionej w 1979 r., natomiast po „wyprostowaniu” pewnych kwestii prawnych firma AT&T, do której należała „wylęgarnia” UNIX-a – Bell Labs, zaoferowała w 1982 r. płatny program o nazwie System III (po ulepszeniach wszedł na rynek pod nazwą System V). Jak opisałem w poprzednim odcinku, doprowadziło to do gigantycznej awantury, bo użytkownicy UNIX-a (zwłaszcza wywodzący się z kręgów akademickich) przyzwyczaili się do darmowego oprogramowania, a w odpowiedzi na wypuszczenie na rynek programu System V stworzyli na Uniwersytecie Berkeley wersję UNIX-a pod nazwą BSD (Berkeley Software Distribution), która była od Systemu V lepsza.