5 czerwca w nocy z lotnisk brytyjskich poderwały się do lotu samoloty C47, na których pokładach znalazło się kilkanaście tysięcy padochroniarzy z brytyjskiej 6. Dywizji Spadochronowej gen. R. Gale’a oraz amerykańskich 82. gen. Matthew Ridgwaya i 101. dywizji spadochronowych gen. Maxwella Taylora.
Od wybrzeża francuskiego dzieliło tę wielką armadę 44 minuty lotu. W pierwszych samolotach lecieli pathfindersi – pododdziały rozpoznawcze, których zadaniem było oznakowanie rejonów zrzutów. W nocy z 5 na 6 czerwca warunki pogodowe były złe – duże zachmurzenie oraz silny, porywisty wiatr.
6 czerwca o godz. 2.30 szef sztabu Obszaru Operacyjnego „Zachód” gen. Gunther Blumentritt po uzyskaniu informacji o wzmożonej akcji dywersyjnej francuskiego ruchu oporu, co mogło zwiastować aliancki desant w tym rejonie, i prośbie ze sztabu Grupy Armii „B” o skierowanie do jej dyspozycji dywizji pancernej, nie czekając na decyzję feldmarszałka von Rundstedta, wydał rozkaz dowódcy 12. Dywizji Pancernej SS skierowania się w kierunku pozycji 711. Dywizji nad rzeką Dives w celu zwrócenia uwagi, „czy w jej sektorze nie jest możliwe lądowanie” aliantów. Jeszcze przed wydaniem tego rozkazu 25. Pułk Grenadierów Pancernych został postawiony w stan alarmu przez szefa sztabu I Korpusu Pancernego SS płk. Fritza Kraemera. Dowódca pułku płk Kurt Meyer wysłał w kierunku Caen silny patrol. O godz. 4 gen. Fritz Witt, dowódca 12. DPanc. SS, rozkazał 12. Batalionowi Rozpoznawczemu SS sprawdzić rejon ujścia Sekwany do Bayeux. 45 minut później gen. Blumentritt zwrócił się z prośbą do szefa sztabu OKW gen. Jodla o zwolnienie strategiczne rezerw pancernych i oddanie ich pod rozkazy feldmarszałka von Rundstedta. Gen. Jodl odmówił.
12. DPanc. SS została oddana po godz. 5 do dyspozycji gen. Ericha Marcksa, dowódcy LXXXIV Korpusu w St Lô. Kilkadziesiąt minut później nakazał on skoncentrować się dywizji w rejonie Lisieux. Gen. Witt uważał ten rejon za zbyt oddalony od miejsc lądowania aliantów i narażony na bombardowanie alianckiego lotnictwa.
Rankiem 6 czerwca brytyjska 6. Dywizja Spadochronowa lądowała pomiędzy rzekami Orne i Dives z zadaniem osłony wschodniego skrzydła desantu morskiego brytyjskiej 2. Armii. Spadochroniarze mieli zająć mosty na rzece Dives i kanale Caen w pobliżu Benouville, następnie zniszczyć baterię artylerii nadbrzeżnej w Mervill oraz poprzez wysadzenie mostów na rzece Dives uniemożliwić niemieckim oddziałom pancernym uderzenie na plażę Sword ze wschodu i południowegowschodu.
