Między IX a XI wiekiem dominującą pozycję w Japonii uzyskał ród Fujiwara. Jego wpływ na politykę cesarzy zaczął słabnąć w drugiej połowie XI wieku, a 100 lat później wyrósł im groźny rywal Tira-no Kiyomori, przywódca rodu Taira. W wyniku wojen domowych w końcu objął władzę niemal dyktatorską. Sprzyjał rozwojowi handlu i wyprowadzaniu kraju z izolacji. Jednak po jego śmierci w latach 1181 – 1185 Japonię ogarnęła kolejna wojna domowa. Ród Taira poniósł klęskę i do władzy doszedł przywódca buntowników Minamoto-no Yoritomo. W 1192 roku otrzymał z rąk cesarza godność szoguna (wodza naczelnego). Od tej pory aż do 1868 roku Japonią rządzili szogunowie.
W latach 1173 – 1196 królem Węgier był Bela III. Wychowany na dworze w Konstantynopolu (został tam wysłany przez brata Stefana III jako zakładnik), szybko uniezależnił się od Bizancjum i przywrócił Węgrom silną pozycję. Opanował Slawonię, podbił Belgrad i Nisz, interweniował także na Rusi Halickiej. Małżeństwo z Małgorzatą, siostrą króla Francji umocniło jego związki z Zachodem. Monarcha wysyłał do Francji na naukę swoich urzędników, sprowadził też na Węgry cystersów.
Dzięki reformie skarbowej stał się jednym z najbogatszych władców Europy. Spis z 1186 roku wykazał, że roczne dochody Beli III sięgnęły zawrotnej na owe czasy sumy 160 tys. grzywien srebra.
W 1186 roku zmarł książę mazowiecki i kujawski Leszek Bolesławowic. Łamiąc układ z Mieszkiem Starym o przekazaniu swojej domeny jego synowi Mieszkowi Młodszemu, następcą uczynił księcia krakowskiego Kazimierza Sprawiedliwego. Ten wygnał z Mazowsza Mieszka Młodszego i stał się najpotężniejszym władcą Polski dzielnicowej. W tym samym czasie ze studiów w Paryżu lub Bolonii powrócił do kraju Wincenty Kadłubek. W 1190 roku na polecenie Kazimierza Sprawiedliwego rozpoczął pisanie „Kroniki polskiej”, ważnego źródła do dziejów ówczesnej Polski. Pracował nad nią zapewne do 1208 roku, kiedy otrzymał godność biskupa krakowskiego.
