Jeden z jego debiutanckich utworów nosi tytuł „Cyprian Norwid”; nawiązania do Norwida oraz innych romantyków polskich, a także poetów mu współczesnych (np. Leopolda Staffa, Bolesława Leśmiana) widać w wielu jego utworach. Suckewer jest autorem wstrząsającego poematu „Cu Pojlin” (Do Polski) napisanego w 1946 roku po pogromie kieleckim. W poemacie tym zawierającym rozrachunek i bolesne pożegnanie z Polską za refren służy cytat „Smutno mi, Boże” z hymnu Juliusza Słowackiego. Ostatnia zwrotka kończy się obrazem wizyty poety na grobie Pereca na warszawskim cmentarzu żydowskim przy ulicy Gęsiej i cytatem z jego sztuki „Złoty łańcuch”:
„Idziemy więc oto,
Płoną nasze dusze!”
„Złoty łańcuch” musi zachować swoją moc, a tradycja literatury jidysz być kontynuowana. Suckewer starał się to czynić w Izraelu jako długoletni redaktor założonego przez siebie periodyku „Di Goldene Kejt” („Złoty Łańcuch”), ale jego działalność nie była w stanie powstrzymać stopniowego zaniku twórczości w języku żydowskim.
Z Wilna pochodził także inny wybitny poeta i prozaik Chaim Grade (1910 – 1982). Zdaniem niektórych znawców i miłośników języka oraz literatury jidysz, Nagroda Nobla nie należała się Bashevisowi Singerowi, ale właśnie jemu. Abraham Suckewer też był wysuwany do Nagrody Nobla.
