Kabała przekuła ów wątek w ideę Mesjasza z pokolenia (Domu) Józefa, który wciela się w każdym pokoleniu, przygotowując świat do wystąpienia Mesjasza z Domu Dawida. Kiedy świat gotowy będzie do zbawienia, nieznany sprawiedliwy ujawni się jako Syn Dawidowy. Do tych wyobrażeń nawiązywała funkcja cadyka (hebr. cadik: sprawiedliwy) w chasydyzmie polskim. Jednym z filarów doktryny Baal Szem Towa (Beszta) była wiara, że on sam jest pośrednikiem między niebem a ziemią, wykonującym na ziemi wolę Boga i interweniującym w ludzkich sprawach w niebie. Tę mesjanistyczną funkcję starali się przejąć później cadycy. Uważano ich za sprawiedliwych, którzy utrzymują świat i pośredniczą między skupionymi wokół nich wspólnotami a Bogiem. Według Jaakowa Josefa z Połonnego, autora książek o doktrynie Beszta, zadanie cadyków miało mesjanistyczny charakter i sprowadzało się do transformacji zła w dobro. Zwykli Żydzi nie są w stanie pojąć Tory. Usprawiedliwić może ich przed Bogiem tylko wiara w cadyka i jego pomoc.

(na podst. „Polskiego słownika judaistycznego”, Warszawa 2003)