Generalplan Ost na Zamojszczyźnie: Oko za oko

Nikt dzisiaj nie powinien mieć wątpliwości, że ostatecznym celem niemieckiej polityki była zorganizowana, przemysłowa zagłada narodu polskiego.

Wymownym wstępem do jej realizacji była akcja policyjna rozpoczęta 28 listopada 1942 r. w powiecie zamojskim na Lubelszczyźnie. Stanowiła pierwszy etap Generalnego Planu Wschodniego (Generalplan Ost), przewidującego niemiecką kolonizację terytoriów zajętych przez Słowian. Dowodzenie operacji powierzono szefowi policji na dystrykt lubelski, austriackiemu zbrodniarzowi wojennemu SS-Gruppenführerowi Odilo Globocnikowi. Mimo że plan GPW przewidywał rozpoczęcie deportacji Polaków dopiero po wygranej przez Niemcy wojnie, Globocnik wpadł na pomysł zbudowania w Generalnej Guberni „pasa bezpieczeństwa", zamieszkanego wyłącznie przez niemieckich kolonistów. Od listopada 1942 r. do marca 1943 r. akcją objęto 116 wsi. Niemcom udało się wysiedlić 51 tys. mieszkańców. Zresztą określenie „wysiedlenie" ma tu zdecydowanie zbyt łagodną wymowę. Wsie były otaczane przez niemiecką policję zazwyczaj nad ranem. Przerażonych mieszkańców spędzano w jedno miejsce, gdzie dokonywano segregacji przypominającej tę z rampy obozowej w Auschwitz. Część ludzi zabijano na miejscu, innych przeznaczano do robót przymusowych lub wywożono do obozów koncentracyjnych. Tylko dzieci uznane za „pełnowartościowe rasowo" miały zostać zniemczone. Oblicza się, że 21 proc. aresztowanych Polaków bez żadnego uzasadnienia wysłano na pewną śmierć do obozów koncentracyjnych.