Siergiej Wasiljewicz Zubatow przychodzi na świat w 1864 r. jako jedyny syn moskiewskiego administratora nieruchomości. Ojciec zarządza ogromną kamienicą Maliutina na Twerskim Bulwarze, dlatego rodzina należy do dobrze sytuowanych. Lata 60. i 70. XIX w., czyli okres dzieciństwa i młodości Zubatowa, to jednocześnie przełomowy moment rosyjskiej historii.
Nihilista
W połowie XIX w. Rosja doznaje upokarzającej klęski w wojnie krymskiej, która wymusza reformy społeczne i ustrojowe. W 1861 r. car wyzwoliciel Aleksander II obdarowuje wolnością 22 mln rosyjskich chłopów pańszczyźnianych, lecz zatrzymuje się w pół drogi. Przerwana reforma agrarna nie nadaje uwłaszczonym chłopom ziemi, wieś pozostaje niezadowolona, a co bardziej zaradni włościanie ruszają do miast po pracę w przemyśle. Jednocześnie w wyniku tej samej reformy liczni ziemianie tracą podstawę próżniaczego życia i również przenoszą się do miast, gdzie zasilają charakterystyczną tylko dla Rosji warstwę inteligencji.
Obie grupy uznają carskie reformy za niewystarczające, ale to inteligencja przejmuje od pokolenia dekabrystów, czyli radykalnych oficerów arystokratów, rolę opozycji wobec samodzierżawia. Dominujący nurt stanowią narodnicy, którzy uważają, że nieodzownym wstępem do prawdziwych zmian jest praca organiczna na wsi. Bo świadome chłopstwo to siła sprawcza rewolucji, która przewróci tron. Ówczesny system politiczieskogo syska, czyli zwalczania wrogów panującego porządku, który składa się z III Oddziału Cesarskiej Kancelarii oraz Korpusu Żandarmerii, natychmiast przystępuje do rozprawy z ruchem narodnickim. Masowe aresztowania i zsyłki wywołują radykalizację inteligencji. Narodnicy twierdzą, że na terror policji trzeba odpowiedzieć terrorem wobec państwa.

I tak rozpoczyna się najbardziej bombowy okres w historii Rosji. Inauguracja wręcz ogłusza, bo gdy wiosną 1881 r. Siergiej Zubatow uczy się na kolejnym gimnazjalnym kursie, w zamachu ginie car Aleksander II. Policja w duchu epoki również poddaje się organicznym zmianom i miejsce rozwiązanego III Oddziału zajmuje Departament Policji, a jego Wydział Specjalny organizuje agenturę z prawdziwego zdarzenia. W ten sposób tworzony jest nowy system policji politycznej, który przejdzie do historii jako ochrana, bo jego fundament tworzą terenowe wydziały ochronne.