Jak Ameryka żegna swoich przywódców

Po raz pierwszy żałoba narodowa została ogłoszona przez Kongres Stanów Zjednoczonych po śmierci Beniamina Franklina w 1790 r. Trwające pięć dni uroczystości pogrzebowe odbyły się w Filadelfii. 17 kwietnia 1790 r. rozpoczął je uroczysty paradny przemarsz wojska i konduktu pogrzebowego z Country Marketplace Philadelphia przez High Street do Pennsylvania State House (obecnie znanego jako Independence Hall). Dopiero 21 kwietnia przy dźwiękach wszystkich miejskich dzwonów trumna została paradnie przewieziona na cmentarz Christ Church Burial Ground. W pogrzebie uczestniczyło aż 20 tys. żałobników, a więc ok. dwóch trzecich ludności Filadelfii, którą w 1790 r. zamieszkiwało 28 tys. osób. Tego dnia bandery wszystkich amerykańskich statków, a także flagi na fasadach wszystkich budynków rządowych zostały obniżone do ​​połowy masztu. W Nowym Jorku pospiesznie zebrał się Kongres Stanów Zjednoczonych i jednogłośnie przyjął rezolucję ustanawiającą po raz pierwszy w historii tego państwa oficjalną, trwającą miesiąc żałobę narodową. Hołd wielkiemu amerykańskiemu politykowi oddało także francuskie Zgromadzenie Narodowe, które na wniosek Honoré Gabriela Riquetiego, hrabiego de Mirabeau, ogłosiło trzydniowy okres żałoby we Francji.