Cyfryzacja muzeów nie tylko pomaga utrzymać porządek w magazynach, ale przynosi wymierne korzyści dla archeologii. Dzięki cyfrowym katalogom naukowcom udało się zidentyfikować fragment Egipskiej Księgi Umarłych zapisany w internetowej bazie danych o otwartym kodzie w The Teece Museum of Classical Antiquities na Uniwersytecie Canterbury w Nowej Zelandii i porównać go z innym fragmentem posiadanym przez Getty Research Institute w Los Angeles. „Pomiędzy tymi dwoma fragmentami jest niewielka luka. Przedstawiona scena ma jednak sens, inkantacja ma sens, a tekst tworzy logiczną całość – mówi Alison Griffith, ekspertka sztuki egipskiej i profesor nadzwyczajna klasyki na Uniwersytecie Canterbury. – To po prostu niesamowite, gdy dzięki katalogom cyfrowym składa się fragmenty na odległość” .
Literatura grobowa zachowana na ścianach egipskich sarkofagów dowodzi, że egipska koncepcja duszy i zaświatów nieustannie ewoluowała
Oba fragmenty pokryte są pismem hieratycznym lub kursywą, a także hieroglifami przedstawiającymi sceny i zaklęcia z „Księgi umarłych”, starożytnego egipskiego rękopisu, który miał prowadzić zmarłych przez życie pozagrobowe. „Egipskie wierzenie było takie, że zmarli potrzebowali ziemskich rzeczy w drodze do życia pozagrobowego, dlatego sztuka w piramidach i grobowcach nie jest sztuką jako taką, ale tak naprawdę bardzo bogatym odzwierciedleniem życia codziennego. Ukazuje zatem ofiary składane bogom, zapasy żywności dla zmarłych, służących, którzy mają towarzyszyć swoim panom w zaświatach, i inne rzeczy, których potrzebuje się po drugiej stronie” – podkreśla Griffith. Stąd też bogato zapisany całun jest znakomitym źródłem informacji, nie tyle o zaświatach, ile o życiu codziennym zamożnych starożytnych Egipcjan.
Teksty sarkofagów były przewodnikiem i ochroną zmarłych
„Ażeby zrozumieć niezwykły fenomen egipskiej religii, należy zwrócić się ku dwóm podstawowym ideom, które przez tysiąclecia kształtowały oblicze cywilizacji starożytnego Egiptu. Doświadczenie śmierci i życiodajne działanie słońca, dwa skrajne bieguny egipskich koncepcji teologicznych, odnaleźć można u źródeł egipskiego opisu świata” – pisał prof. Mirosław Barwik w swojej książce „Księga wychodzenia za dnia. Tajemnice egipskiej księgi umarłych”. Ten dualizm światła i mroku występuje we wszystkich religiach świata, ale najsilniej manifestuje się wśród kultur basenu Morza Śródziemnego, co wskazuje, że zostały one w znacznym stopniu ukształtowane przez kulturę egipską.
