Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Lee Miller: od modelki do fotoreporterki wojennej
Tym, co wyróżnia „Lee. Na własne oczy” w reż. Ellen Kuras, są doskonałe kadry i poruszająca do głębi postać głównej bohaterki. Jak to osiągnięto? Mająca polskie korzenie Kuras, uznana w hollywoodzkim środowisku filmowym operatorka, tym razem odpowiadająca za reżyserię, zdjęcia do filmu powierzyła Pawłowi Edelmanowi, a do roli Lee Miller zaprosiła oscarową Kate Winslet.
Kadr z filmu „Lee. Na własne oczy” w reż. Ellen Kuras. Kate Winslet jako korespondentka wojenna Lee Miller
Początkowe sceny filmu nie zapowiadają nadciągającego dramatu. Są lekkie i zwiewne niczym sukienki grupy przyjaciółek jadących eleganckim autem drogą nad francuskim wybrzeżem. Młode kobiety śpiewają, śmieją się, przekomarzają – po prostu cieszą się życiem. Jest wśród nich Lee Miller, w którą wyjątkowo przekonująco wciela się Kate Winslet. Tu dygresja: choć Winslet zyskała sławę dzięki pierwszoplanowej roli w obsypanym Oscarami „Titanicu” (1997), to jej kunszt aktorski doceniono dopiero ponad dekadę później – otrzymała nagrodę Amerykańskiej Akademii Filmowej za wykreowanie postaci Hanny, która w czasie wojny współuczestniczyła w zagładzie Żydów („Lektor”, 2008). Nie przepadam za sposobem gry Winslet, ale w „Lee” aktorka okazała się wiarygodna w każdej minucie. Na pewno duża w tym zasługa reżyserki Ellen Kuras, a nade wszystko operatora Pawła Edelmana. To jego zbliżenia, z odpowiednim światłocieniem, sprawiają, że widzimy, jak Winslet „gra twarzą” – słowa są zbędne, widać całą gamę emocji. A tych w filmie nie brakuje.
